Ομιλία του Ανδρέα Πετρόπουλου στον σύλλογο "Θερμοπύλες"

Ο Πατριωτικός Σύλλογος «Θερμοπύλες» σας προσκαλεί στην ομιλία που διοργανώνει με τον ερευνητή  κ. Ανδρέα Πετρόπουλο με θέμα «Τρόποι αντιμετώπισης και οργάνωσης των Ελλήνων στην νέα κατοχή». 

Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου και ώρα 7:30μμ το απόγευμα, στην αίθουσα του συλλόγου, Ιδομενέως 2, Πλατεία Δέγλερη, Άγιος Ιερόθεος, στο Περιστέρι.

Μετά τιμής

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Πως να έρθετε:

Από την στάση Αγ. Αντώνης του Μετρό και παίρνοντας το λεωφορείο της γραμμήςΣΤ.ΑΓ.ΑΝΤΩΝΙΟΣ -> ΚΗΠΟΥΠΟΛΗ αριθμός Α13 (Α) ή εναλλακτικά της γραμμήςΣΤ.ΑΓ.ΑΝΤΩΝΙΟΣ -> ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ(ΑΓ.ΙΕΡΟΘΕΟΣ) αριθμός 12 (Α). Στάση αποβίβασης Πλατεία Δέγλερη

28η Οκτωβρίου 1940

Εάν είναι κάτι που καταστρέφει τον λαό, είναι το ψεύδος και η σκοπιμότης. Και όλες οι πολιτικές παρατάξεις με τις αποχρώσεις των σήμερα συνεισφέρουν το φθοροποιόν ποσοστόν των.

            Γύρω από τον Ι. Μεταξά και την εποχή της 4^ης Αυγούστου έχουν ειπωθεί πολλά, αναλόγως το πώς η κάθε παράταξις έχει συμφέρον να τα βλέπει. Και το συμφέρον της αποβλέπει στο κόσμο που απευθύνεται. Έτσι, δεν λέμε την αλήθεια ή την λέμε μισή ή ίχνη της ανακατεύονται με το υπόλοιπον ψεύδος. Όμως ο λαός έχει ανάγκη για την αλήθεια όπως η έρημος για το νερό. Για την Ελληνοκρατία όντας επαναστατική, ο συμβιβασμός με το ψεύδος της είναι άγνωστος. Έχει έλθει πλέον η ώρα για όλες τις αλήθειες και αυτές θα ειπωθούν από αυτήν την εφημερίδα τσακίζοντας κατεστημένα ψεύδη ετών.

            Η κατάστασης στην Ελλάδα μετά το 1935 ήτο μία κατάσταση αστάθειας και καταπτώσεως. Τα επανειλημμένα κινήματα είχον αποδιοργανώσει στρατόν και κράτος, ο δε βρωμερός κομμουνισμός ευρίσκοντας αυτό ως αφορμήν, με αιματηρά συλλαλητήρια στην Θεσσαλονίκη και ταραχές γενικώτερον, ετοίμαζε μεθοδευμένας ταραχάς εις Αθήνας την 4^ην Αυγούστου του 1936, με απώτερον σκοπόν την κατάληψιν της εξουσίας.

            Ο Ι. Μεταξάς, αξιωματικός μηχανικού ε.α., ευρίσκετο από χρόνια στην πολιτικήν ζωήν της χώρας, αρχηγός του κόμματος τον Ελεύθεροφρόνων. Τις ημέρες δε του Μαρτίου – Απριλίου του 1936 προετάθη ως πρωθυπουργός υπηρεσιάκης κυβερνήσεως δια την διενέργειαν των προετοιμαζομένων εκλογών, με συντριπτικήν πλειοψηφίαν της βουλής. Η γενικωτέρα εις τον κόσμον όλον κατάστασις δεν άφηνεν αμφιβολίαν δια τους κυβερνώντας των “μεγάλων δυνάμεων”, ότι η θύελλα του πολέμου ήτο προ των πυλών. Η Ελλάς, με την κρίσιμον γεωγραφικής της θέσις, ήτο απαραίτητος εις τους “συμμάχους” ευρισκομένη εν μέσω γερμανοφίλων, εκ παραδόσεως, χωρών. Εξ’ άλλου, τα αιματηρά γεγονότα εις Θεσσαλονίκην, του Μαΐου,  έπεισαν τους Άγγλους ότι η χώρα έπρεπε να σταθεροποιήσει το εσωτερικόν της ώστε να αντιμετωπίσει ασφαλώς την επερχόμενην παγκοσμίαν διένεξις. Σε συνεργασίαν με τον θρόνον,  επελέγει ο ισχυρός άνδρας, ο ικανός προς τούτο.. Ούτε ο Γεώργιος ο Β΄ ούτε οι Άγγλοι συνεπάθουν τον Ι. Μεταξά. Ήτο όμως δι’ αυτούς ανάγκη ως ήτο ο Ε. Βενιζέλος, ο οποίος κατά το ίδιον σκεπτικόν ήλθεν στην Ελλάδα με το πραξικόπημα του Γουδίου το 1909. Ασχέτως των ενόχων αυτών σκέψεων, ο Ι. Μεταξάς, την 4^ην Αυγούστου του 1936 εκήρυξεν την δικτακτορίαν του με τον πλέον ήμερον και αναίμακτον τρόπον. Μόνος του δε, “κατέλαβεν” και το υπουργείον στρατιωτικών. Μόνος του χωρίς έναν άνθρωπον συνοδεία του. Ούτε Αγγλόφιλος, ούτε Γερμανόφιλος αλλά βαθειά ελληνοκράτης, αθόρυβως, τηρώντας το κάθε πρόσχημα ετοίμασε το κράτος για την μεγάλη ώρα του μεσονυκτίου της 28^ης Οκτωβρίου. Και εκεί, πάλιν μόνος τους, είπεν το ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία καθ’ ην ώρα ο λαός εκοιμάτο ή περί άλλων ετύρβαζεν. Και το είπεν με πλήρην γνώσιν, ότι όποιος και να ενικούσεν η Ελλάδα μας θα έχανε (συνέντευξις τύπου εις Μ. Βρετάνιαν 30 Οκτ. 1940) “…εάν η Γερμανία νικήσει θα γίνομεν δούλοι της. Εάν η Αγγλία, πάλιν δούλοι της ”.

            Εκατόρθωσεν εντός τεσσάρων ετών, ένα διαλυμμένον κράτος να το οδηγήσει εις νικηφόρον πόλεμον. Διότι την ιστορίαν την γράφουν οι σοφές κεφαλές, οι μεγάλοι άνδρες και που τους ακολουθούν οι λαοί. Τι θα ήτο η Αγγλία χωρίς τον Τσώρτσιλ; η Γαλλία χωρίς Ντε-Γκώλ; Η Οκτωβριανή επανάστασις χωρίς Λένιν; Η Τουρκία χωρίς Κεμάλ; Θα ήτο η Γερμανία παγκόσμιος δύναμις χωρίς Χίτλερ;

            Και το σπουδαιότερο. Ό,τι  έκαμεν τότε η Ελλάς το έκαμεν ΜΟΝΗ. Χωρίς βάσεις, χωρίς “συμμάχους”, χωρίς ενισχύσεις. Και το σπουδαιότερο; Χωρίς να αισθάνεται την ανάγκην αυτήν, με πίστην εις τον εαυτόν της και μόνον. Και όσον δι’ εκείνην την νύκτα, γράφει ο εχθρός του Ι. Μεταξά και εξόριστος τότε, Π. Κανελλόπουλος: “…Ναι. Εάν ο Μεταξάς έλεγεν “ναι” ο Ελληνικός Λαός την άλλην ημέραν θα αντιδρούσε, θα ετοίμαζεν μετά από καιρόν την αντίστασιν του, αλλά η δόξα του ’40 πάνω στα ελληνικά βουνά της Β. Ηπείρου θα είχεν χαθεί”.

            Έξω από σφυροδρέπανα, κορώνες, κοινοβούλια και...γερμανικές  μπότες, που όλοι όσοι τα εκπροσωπούν σκυλεύουν αναλόγως και κατά το συμφέρον την εποχήν και τον άνδρα, η Ελληνοκρατία, βαθειά ελληνοκρατικά,  ελληνοκεντρικά, εθνικά, ελληνορθόδοξα, χωρίς λιβανωτά και υποκριτικές γονυκλισίες, έντιμα επαναστατικά, χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες κάνει αναφορά στην μνήμην του ανδρός, σε μίαν εποχήν που εχάρισεν στην μεγάλη μας πατρίδα άφατον δόξαν.

Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 1 - Οκτώβριος 1991.

Επισήμανση ιστολογίου: Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα.

Το μεγάλο έγκλημα κατά της ελληνικής οικονομίας

[Το 1974 ήρχισεν η εφαρμογή του σχεδίου δια την καταστροφήν της ελληνικής πατρίδος και την εξουθένωσιν του ελλαδικού κράτους ως έχουν σήμερον.

Με την άφιξιν των Καραμανλή-Παπανδρέου, μετά την πτώσιν της αφρόνου δικτατορίας, ετέθη εις εφαρμογήν, κατά διαταγήν των Σιωνιστοαμερικανικών κέντρων των ιδρυμάτων Ροκφέλερ, η αποβιομηχανιοποιήσις της Ελλάδος, με περαιτέρω πρόθεσιν την αδυναμία παραγωγής αγαθών και προιόντων, με απότοκον την οικονομικήν αποδυνάμωσιν της χώρας μέχρι του σημερινού ελεεινού της σημείου.

Ανθούσαι βιομηχανίαι έκλεισαν (ΑΓΕΤ Ηρακλής, AEG, Πειραική Πατραική), άλλαι επωλήθησαν εις εβραικές εταιρείες (Παυλίδης, METAXA), άλλαι ωδηγήθησαν στην ανάγκη πωλήσεως μεγάλου μέρους μετοχικού των κεφαλαίου σε ξένες εταιρείες (ΕΛΑΙΣ) και άλλαι κατεστράφησαν με δόλιο τρόπο ως αυτή του παρόντος άρθρου.

Στην απίθανη και απίστευτη (δυστυχώς ακόμη) αυτή συνομωσία κατά του ελληνικού λαού, συνήργησαν ελεεινοί προδότες-πράκτορες "Έλληνες", σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, σε κάθε οικονομικήν της έκφανση.

Η εκπληκτικώς προφητική σε όλα εφημερίδα της "ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΙΑΣ", με μοναδικήν προορατικήν πολιτικώς ικανότητα, φέρει σε φως... 15 χρόνια πριν(!!!), πως μια μοναδική στον κόσμο, σχετικώς μικρή βιομηχανική μονάς τηλεπικοινωνιακού υλικού παγιδεύεται και καταστρέφεται με συνεργασία εγχώριων συνεργατών-πρακτόρων μετά του "ξένου παράγοντος", δίνοντας σε κάθε ανανήψαντα, εκ του μακάριου ύπνου του, Έλληνα, την ευκαιρία επιτέλους να αντιληφθει πως τόσα χρόνια ύπουλα, αργά, μεθοδικά, εγκληματικά, του σχεδίαζαν την σημερινή του κατάστασιν.

Θα καταλάβουμε τελικώς τι συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο και τι σχεδιάζεται εναντίον του; ]

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ – Η ΕΝΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ» ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ – Η ΔΙΑΛΥΣΙΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ. Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ – Η ΠΛΗΡΗΣ ΥΠΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΙΣ ΞΕΝΑ ΚΕΝΤΡΑ.

            Μία τραγικώς αντιπροσωπευτική περίπτωσης των ανωτέρω, μία θλιβερά και άγνωστος υπόθεσις φέρεται εις το φως, μετά από την επίκαιρον διαμάχην γύρω από την υπόθεσιν της INTRACOM, αναφορικώς με τις ψηφιακές παροχές του ΟΤΕ.

            Το 1971 (τότε που άρχισε η προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής βιομηχανίας) ιδρύεται η ΑΛΦΑ ΑΒΕ από τον κ. Κομπόπουλον, ως μία οικογενειακή επιχείρησης (έτσι αρχίζει πάντα το ελληνικόν «δαιμόνιον»), γύρω από τον χώρο των τηλεπικοινωνιών. Συντόμως, η ΑΛΦΑ ΑΒΕ, εξελίχθει εις ένα δημιουργικόν εργαστήριον με 150 εργαζόμενους, όπου οι 45 μηχανικοί δημιουργούν πρωτότυπα προϊόντα άξια για την διεθνή αγορά.

            Το 1978, εφάνησαν οι πρώτες δυσκολίες για προώθησιν των προϊόντων της εις τον ΟΤΕ και εις τις άλλες ΔΕΚΟ. Το «στήριγμα» ευρίσκεται ξαφνικά, το 1982 εις την ΕΤΒΑ, όπου αποκτά μερίδιο στην ΑΛΦΑ και το μέλος του Δ.Σ. της ΕΤΒΑ Αγγελόπουλος γίνεται ο Δ. Σύμβουλος εις την ΑΛΦΑ, με δεύτερον τον ιδρυτήν της κ. Κομπόπουλον. Το ίδιον έτος γίνεται προσπάθεια από τον Σ. Κόκκαλη (κάποιοι φαίνεται άρχισαν να ανησυχούν) για να αγοράσει την ΑΛΦΑ, η οποία ήδη έχει κατορθώσει να  παράγει ιδικά της (ελληνικά) τηλεφωνικά κέντρα, συγκεντρωτάς γραμμών κ.λ.π., ενώ ο Κόκκαλης φέρνει ανάλογα προϊόντα από Ανατολική Γερμανία. Η ΕΤΒΑ εντυπωσιασμένη, διεξάγει έρευνα ποιοτική των προϊόντων της ΑΛΦΑ, μέσω της CIT-Alcatel, όπου αποδεικνύονται εφάμιλλα και πλήρως ανταγωνιστικά των μεγαλυτέρων ευρωπαϊκών οίκων. Τότε η ΕΤΒΑ αυξάνει το μερίδιόν της στην ΑΛΦΑ (για να την ελέγχει καλύτερα), η οποία μέχρι το 1986, πλέον, αποτελεί την «αίθουσα επιδείξεως» προηγμένου τεχνολογικού υλικού, όπου την επισκέπτονται όλοι οι ξένοι προσκεκλημένοι.

            Το 1985 η ΑΛΦΑ ΑΒΕ έχει πετύχει την δημιουργία του πρώτου ελληνικού ψηφιακού κέντρου με την ονομασία Alpha Nebula, το οποίον καινοτομεί παγκοσμίως, όπου με διεσπαρμένη την «λογική του κέντρου»  αποκλείει την περίπτωση βλάβης ή υπερφορτώσεως του. Πραγματογνωμοσύνη της Swedish Telecoms (Οκτ. 1986) με εντολή της ΕΤΒΑ (ανησυχεί η ΕΤΒΑ) αναφέρει ότι «Είμαστε εντυπωσιασμένοι που τόσο λίγοι άνθρωποι κατάφεραν να αναπτύξουν μία τέτοια σύλληψιν» και συνεχίζει πονηρώς υποδεικνύουσα, εμμέσως, τι πρέπει να γίνει για να εξαφανισθεί η ΑΛΦΑ ΑΒΕ. «Η επιτυχία του στην ελληνική αγορά εξαρτάται από το πόσο θα διεισδύσουν π.χ. Η Siemens , η Philips κ.α. ...Ο βασικότερος κίνδινος για το Alpha Nebula θα προκύψει, εάν αποχωρήσει έστω και ένας μηχανικός από τους εφευρέτες του». Επί το έργον λοιπόν. Ξεπατώστε τους.

            Λίγους μήνες μετά την ανωτέρω έκθεσιν (1987) ο Αγγελόπουλος, που έχει αρχίσει να αμφισβητεί το ψηφιακό κέντρον (που δεν αμφισβητεί κανείς άλλος παγκοσμίως), δημιουργεί τεχνητή σύγκρουσιν με τον άνθρωπο κλειδί, μηχανικόν κ. Γ. Βάλιακα, ο οποίος και...απολύεται. Λίγο αργότερα, «αποχωρεί» ο τεχνικός διευθυντής της ΑΛΦΑ Μ. Γαλουζίδης. Χάριν της ιστορίας αναφέρουμε, ότι μετά το άνοιγμα των λογαριασμών του Σ. Κόκκαλη, υπάρχει λογαριασμός που κατετέθει σε στενό συγγενικό πρόσωπο ανωτάτου διοικητικού στελέχους της ΑΛΦΑ, στην Credit Suisse Γενεύης, στις 3.9.87 στο όνομα με αρχικά M. G-A, ύψους 40.000 δολαρίων!!! Ο Μ. Γαλουζίδης εργάζεται την ιδίαν εποχήν και εις το Δ.Σ. της εταιρείας ΕΛΒΗΛ, που...διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει στον τόπο μας...ψηφιακή τεχνολογία και θα πρέπει να διαλέξει (ο Γαλουζίδης) με ποιους ξένους θα πάει(!!!). Στο ίδιο Δ.Σ. μέλος είναι και ο Π. Αναστασάκος σύμβουλος του Κ. Βαϊτσου και μετά της Βάσως Παπανδρέου, ο οποίος παρακολουθεί από πολύ κοντά τις εφευρέσεις της ΑΛΦΑ ΑΒΕ!!!

            Η ώρα του ιδρυτού της ΑΛΦΑ κ. Κομπόπουλου έχει πλέον φθάσει. Τον εκτοπίζουν αφ’ ού του προσάπτουν αήθεις κατηγορίες για υπεξαίρεσιν. Όταν όμως αίρεται το απόρρητον της τραπέζης, τα πάντα καταπίπτουν αφ’ ού αποδεικνύεται ότι οι επιταγές  με χρήματα της ΑΛΦΑ, είχαν όντως εκδοθεί, αλλά προς όφελος του Αγγελόπουλου! Η ΑΛΦΑ ΑΒΕ όμως είχε πιά διαλυθεί. Μένει να ακολουθήσει η σκύλευσις των εφευρέσεων και των υλικών της τόσο ελπιδοφόρου αυτής ελληνικής εταιρείας.

            Το 1992 η ΑΛΦΑ ετέθη, υπό της ΕΤΒΑ, υπό εκκαθάρισιν, με εκτιμητήν της περιουσίας της την εβραϊκή Edmond De Rothschild Bangue (του Εβραίου Βαρώνου Ρότσιλντ), η οποία ομολογεί ότι: «η μεγάλη προίκα της ΑΛΦΑ είναι η μοναδική πατέντα του ψηφιακού κέντρου ALPHA NEBULA και του πλαστικού πυροσωλήνα, τον οποίον και το ΝΑΤΟ εχαρακτήρισε ως παγκόσμια πατέντα». Η άτυχος ΑΛΦΑ, κλείνει μέσα σ’ ένα παρασκήνιο ντροπής και προδοσίας, εν ω «ιδρύεται» μια άλλη ΑΛΦΑ (μαϊμού), η οποία στεγάζεται εις το ίδιο κτίριο για να προλάβει να εισπράξει τα υπόλοιπα των κοινοτικών κονδυλίων για τα έτη 1992-1994!!! Αίσχος είναι μία μικρή λέξις.

            Απλώς προσθέτουμε, ότι νομικοί σύμβουλοι της ΑΛΦΑ, ήσαν τότε, οι Βουλευτές της Δεξιάς (Ν.Δ.) Α. Παπαληγούρας και ο Β. Πολύδωρας ...

            Άλλη μία περίπτωσις στις τόσες άλλες του παρελθόντος   (αυτοκίνητα Attica, ΧΡΩΠΕΙ, ελληνικά όπλα, πετρέλαια, ΙΖΟΛΑ, A.E.G., FIX), που αποδυκνύει περίτρανος, την μεθοδευμένη καταστροφή της ελληνικής βιομηχανίας. Η  Ελλάς θα μπορούσε να ήταν ένας παράδεισος, ο δε λαός της, να «τρώει με χρυσά κουτάλια». Τέτοιος όμως που είναι ας φάει....δημοκρατία και ας χορτάσει!

Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 12 - Ιούλιος 1996.

Επισήμανση ιστολογίου: Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα.

Ο εχθρός "εντός των τειχών"

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 4 - Οκτώβριος 1995

ΤΟ «ΚΕΝΤΡΟΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΕΩΣ» ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΑΤΑΙ Η ΕΛΛΑΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ ΑΥΤΟ ΦΡΑΣΤΙΚΟΝ ΣΧΗΜΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΣ – ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΜΕΘΟΔΕΥΘΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ «ΚΕΝΤΡΟ» ΑΥΤΟ – ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΦΥΠΝΙΣΘΗΤΕ – ΣΥΝΕΓΕΙΡΑΤΕ ΕΑΥΤΟΥΣ! – ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ!

          « Εν τελευταία αναλύσει αι ανθρώπιναι πράξεις, πολύ δε περισσότερον τα ιστορικά γεγονότα, δεν είναι απλαί αλλά σύνθετοι… Οι άνθρωποι τείνουν κατά κανόνα να απλοποιούν τα πράγματα. Ενώ τα πράγματα δεν είναι πάντοτε απλά».

         «… να γινώμεθα όργανα εξυπηρετήσεως των ξένων συμφερόντων πότε των με, πότε των δε και μόνον κάποτε – και ευκαιρίας τυχούσης – και των ελληνικών. Αποτελεί δε αντινομίαν και παραδοξότητα να τα υφιστάμεθα αυτά, να είμεθα οι ίδιοι υπεύθυνοι και ταυτοχρόνως να κατηγορούμεν τους ξένους, ενώ θα έπρεπε  απλώς να κατηγορούμεν τους εαυτούς μας».

Σ. Μαρκεζίνης, Πρόλογος, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους».

            Το παρόν άρθρον αποτελεί επιστέγασμα της μελέτης ολοκλήρων ετών, παρακολουθήσεως της ιστορίας και ερμηνείας γεγονότων, όσον μπορούν αυτά να περιληφθούν εις τον στενόν χώρον μιας μικρής εφημερίδος.

            Η Ελληνοκρατία με μοναδικήν «θέσιν» έχει αναφερθεί και αποκαλύψει τα όσα τα ξένα κέντρα παγκοσμίου επιρροής των πολιτικών πραγμάτων ρυθμίζουν τα πράγματα της πατρίδος μετά την δολοφονίαν του Ι. Καποδίστρια και μάλιστα ιδιαιτέρως της Ελλάδος, την οποίαν προσπαθούν να αφανίσουν και να καταστήσουν τον λαόν και την χώραν «μικρόψυχον και ουτιδανή ως τα έθνη του Ινδοστάν» (Ντισραέλι). Αυτά είναι δύσκολα να γίνουν κατανοητά εις τους πολλούς, για τους οποίους η ζωή είναι ένα ελαφρό θέατρο τυχαίων γεγονότων, πιθανών λαθών, ατυχιών ή προσωπικοτήτων που με το «βάρος» των αλλάζουν την πορείαν των λαών αρνητικώς ή θετικώς, πολέμων ή άλλων τινών. Φαίνεται απίθανον εις τους λαούς πως πίσω από τα δρώμενα υπάρχει το «αόρατο» παρασκήνιο που ρυθμίζει πολιτική και τύχη των κρατών του κόσμου.

            Εάν δε όχι, ενίοτε, καθοριστικώς, εν πολλοίς κατά τρόπον που επιφέρει αναστατώσεις και φοβερές δυσκολίες για να επανέλθει πάλι και πάλι μέσα από τα χρόνια, μέχρις ότου επαναφέρει τις τροχιές των εθνών εις την προκαθορισθείσαν υπ’ αυτού επιθυμητήν τροχιάν. Τα «κέντρα» αυτά «εκινήθησαν» από τόπου εις τόπον κατά καιρούς και κατά περίπτωσιν, μέσα από τους αιώνες, είτε εις Γαλλίαν, Αγγλία, Βρυξέλλες σήμερα, ή Αμερική (ΗΠΑ).

            Η πληροφορική που εχρησιμοποιήθη από αυτά κατέστη, σήμερα, «μπούμεραγκ» αφού μέσα από αυτήν μπορέσαμε να προσδιορίσουμε, τρόπον δράσεως, μέθοδο ενεργειών και κυρίως τα διαπλεκόμενα επί μέρους «κέντρα – τμήματα» τόσον κατά τις μεταξύ των εξαρτήσεις, όσον και στα ιδιαίτερα θέματα που ένα έκαστον εξ αυτών επεξεργάζεται, ρυθμίζει, προγραμματίζει ή ελέγχει, προωθεί ή υλοποιεί.

            Η ταλαίπωρη όμως πατρίδα μας, όπως περιτράνως διεπιστώθη κυρίως με την εμφάνισιν του «Κυπριακού», ενεφάνιζε παράξενα συμπτώματα συμπεριφοράς όλου του πολιτικού κόσμου. Ο «ξένος παράγων» ενεφανίζετο συνηγορών υπέρ των εθνικών μας συμφερόντων για να αντιμετωπίσει μίαν απίθανη, αδικαιολόγητη, παράλογη αδράνεια είτε εναντίωσιν των «Ελλήνων» πολιτικών. Π.χ. ο Αϊζενχάουερ υπέδειξε, τότε, ότι και «μία δυναμική επέμβασις (πόλεμος) προς διευθέτησιν του Κυπριακού θα εύρισκε σύμφωνον την Αμερικήν!!!

            Αργότερον ο Γ. Γραμματεύς του ΟΗΕ Γ. Πλάζα υπεδείκνυε, με την σειράν του, ότι θα μπορούσε «Ελλάς και Κύπρος να φορέσουν ταυτοχρόνως τις ίδιες στολές στους κρατικούς των υπαλλήλους (!;) προβαίνοντας από κοινού εις κοινήν διακήρυξιν ενώσεων».

            Εντύπωσιν προκαλεί στον κάθε μελετητή της ιστορίας, οι ελληνικές θέσεις που παίρνουν απ’ αρχής οι ΗΠΑ και που κυριολεκτικώς αφήνονται ανεκμετάλλευτες σαν να μην υπάρχουν καθόλου!!!

Φθάνομε στην κυβέρνησιν των αποστατών με την περίφημον συμφωνίαν Τούμπα – Τσαγλαγιανγκίλ γύρω από το σχέδιον Άτσεσον (μοναδική για μας ευκαιρία) και την στιγμήν που επίκειται η υπογραφή, ο Π. Κανελλόπουλος «ρίχνει», αναιτίως, την κυβέρνησιν, ματαιώνοντας όλα και ακολουθεί το Απριλιανόν πραξικόπημα με τα γνωστά αποτελέσματα.

            Τον αγώνα της ΕΟΚΑ, όπως γράφει ο ίδιος ο Γ.Γ. Διγενής, όσον τον επολέμησεν η Αθήνα δεν τον επολέμησεν ούτε η Αγγλία, ούτε η ανύπαρκτος, τότε Τουρκία. Μόνος του ο Αβέρωφ επρότεινε την διχοτόμησιν στον Ζορλού και μόνος του ο Βασιλιάς Παύλος επίεσεν ασφυκτικώς τον άρρωστον Παπάγον να δεχθεί τους Τούρκους ως εμπλεκομένην δύναμιν στο Κυπριακό, στην «Τριμερή» του Λονδίνου το 1995.

            Απίθανες καταστάσεις που δεν μας υπεχρέωνε κανείς να υποστούμε και που δημιουργούμε, παραδόξως, ΜΟΝΟΙ μας(!!!)

            Δεν μιλάμε για πρακτορεύσεις ή συμφωνημένες προδοσίες. Μιλάμε για αποποίησιν ευκαιριών που μας παρείχε ο ξένος παράγων ή η διεθνής κοινότης. Υπάρχει κάποιο «κέντρο» στην ίδια την πολιτική ζωή που αγωνιά μήπως τα εθνικά μας θέματα εύρουν αίσιον τέλος. Κάτι τρομερό και ασύλληπτο και όμως τραγικώς πραγματικό. Απορρίπταμε, το ένα μετά το άλλο, σχέδια που απεδεικνύοντο συμφέροντα, για τα χειρότερα που σπεύδαμε την επομένη να συζητήσουμε.

            Το ίδιον ακριβώς με το «Σκοπιανόν» τώρα. Η κοινότης μας υποστηρίζει στο Γιμαράες και ιδίως στη Λισσαβώνα. Μας αφήνουν εμμέσως περιθώρια δυναμικής πιέσεως προς τα Σκόπια. Έμποροι ερχόμενοι από το κρατίδιο μας μεταφέρουν συζητήσεις ως: Τι κάνετε και δεν έρχεσθε να μας καταλάβετε;

            Εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε αφήνοντας το θέμα να εξατμισθεί, για να ακολουθήσουν οι δηλώσεις Ο’ Νήλ (μη συμφέρουσες φυσικά) και εμείς αποποιούμενοι όλα τα οφέλη της Λισσαβώνος στο Εδιμβούργον, κάνουμε τους πικραμένους και φέρνουμε το θέμα στον ΟΗΕ διεθνοποιώντας το, ως μη ώφειλε, αφού είχε δικαιωθεί στην φυσική του κοιτίδα, την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν.

            Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε συγκλονιστικές λεπτομέρειες, όπου μίαν σατανικήν «εφεύρεσιν» παγίων χειρισμών, την «εφεύρεσιν» του παρελκυσμού των εθνικών μας θεμάτων, αφήνονται αυτά να ατονούν, να μπερδεύονται μέσα σε δαιδάλους ομιλιών, προτάσεων και άλλων αηδιαστικών τεχνασμάτων, όπου ο ταλαίπωρος αλλά και κομματόδουλος λαός να τα «χάνει» κυριολεκτικώς, αλληλοκατηγορούμενος εις τις πολιτικές του φατριές, σηκώνοντας στους ώμους του το βάρος της προδοσίας των πολιτικών του.

            Κατάπληξιν μας έκαμε η αποκάλυψις του π. Μεταλλινού (καθηγητού Θεολογίας) από τηλεοράσεως, ότι μετά το θόρυβον που ηγέρθη εναντίον του ηλεκτρονικού φακελώματος και των συναφών ταυτοτήτων, η Ευρώπη ανακάλεσε και όμως η παραμένουσα αντίδρασις και εμμονή για το φακέλωμα προήρχετο από εμάς (ποιούς;) τους ίδιους.

            Ας θυμηθούμε την λύσσα η οποία κυριολεκτικώς είχε καταλάβει ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς με την πτώσιν του κομμουνισμού, με το να διακηρύττουν συνεχώς με ανάπηρον πάθος το «δεν διεκδικούμε τίποτα», όταν κανείς δεν μας επίεζε προς τούτο και όταν, ιδίως με την Αλβανία, το θέμα των συνόρων παρέμενε ανοικτό, αφού η περίφημη «άρσις του εμπολέμου» νομικώς, αλλά και εξ απόψεως διεθνούς δικαίου, ήτο ένα αστήρικτο φραστικό πυροτέχνημα!!

            Η όλη αυτή φοβερή διά τον Ελληνσιμόν, γενικώς, κατάστασις ήρχισε από την εποχήν (περίπου) του Βενιζέλου, με τα ίδια ακριβώς «συμπτώματα» στο Βορειοηπειρωτικό και τους υπόπτους χειρισμούς του Μικρασιατικού, απ’ όλες τις πολιτικές παρατάξεις.

            Π.χ. η Αγγλία υπεσχέθη την Κύπρον εις την «βασιλικήν» κυβέρνησιν Ζαΐμη το 1915 δια να εξέλθει στο πλευρό της «Αντάντ» στον πόλεμο και αυτή ηρνείτο, δια να ιδούμε αργότερα τον πολύ Βενιζέλο να σπεύδει προτροπάδην να εγκαταλείψει την Β. Ήπειρον πριν καλά  του το ζητήσουν και με κάθε δικαίωμα της εκεί παραμονής μας. Φθάνομε να διαβάσουμε σε περιοδικό της Μασονικής Στοάς της Ελλάδος ότι η (όποια) υπάρχουσα τότε (1821!) μασονική αδερφότης εις Ελλάδα υπέδειξε στους Τούρκους την Χίον προς ολοκαύτωμα αντί της Σάμου, όπου είχε αρχικώς σχεδιασθεί, λόγω των ειδικών συμφερόντων (;) που υπήρχαν δι’ αυτήν στο νησί αυτό.

            Και είναι πράγματι ακατανόητο πως οι Τούρκοι επέλεξαν την Χίον, όταν εβλάπτοντο οικονομικώς καταστρέφοντας το εμπόριο της μαστίχας απ’ όπου εφοδιάζοντο και τα χαρέμια του Σουλτάνου!!!

            Συγχρόνως το ίδιο κέντρο, μέσω των πολιτικών, έκανε βίωμα στην ελληνική ψυχή, ότι τα πάντα εξαρτώνται από τους ξένους, της Ελλάδος ούσης τελείως ανίκανης δι’ ανάληψιν κάθε προς το συμφέρον της πρωτοβουλίας!

            Το τραγικό αυτό «φιάσκο» φαίνεται, όταν μελετήσουμε κείμενα των αντιπάλων, όπου εμφανώς αφήνεται να εννοηθεί ο φόβος ή η αγωνία που τους προκαλεί κάθε πιθανή ελληνική αντίδρασις. Αυτό, ακόμη και στα τελευταία γεγονότα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

            Γεννάται το ερώτημα: Γιατί το «εσωτερικό κέντρο», αφού τα κέντρα εξουσίας του εξωτερικού αποδεδειγμένως ελέγχουν και κατευθύνουν; Διότι πολλάκις τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των κρατών επενεργούν και προς το ελληνικόν συμφέρον και η εξωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών κρατών δεν δύναται, λόγω του ισχυρού εθνικού των εγωισμού, να τιθασσευθεί, καθοδηγούμενη προς ό, τι  αυτά τα διεθνή κέντρα επιθυμούν.

            Ένα «κέντρο» μέσα στην Ελλάδα διαθέτει ανθρώπους κοντά και μέσα στα πράγματα, εκ του σύνεγγυς διαμορφώνοντας «αντίληψιν» περί των «πραγμάτων» στην λεπτομέρειάν τους, που χαρακτηρίζει η γνωστή στο «εσωτερικό κέντρο» ελληνική νοοτροπία και  που εξαιτίας αυτών των πλεονεκτημάτων της «αμέσου επαφής» με το οποίο πρόβλημα, μπορεί το κέντρο να παρακολουθεί και επεμβαίνει.

            Και πάνω απ’ όλα για να ελέγχεται ο «ελληνικός γίγας» μήπως αφυπνισθεί και συνειδητοποιήσει το ψυχικό του μεγαλείο και δυναμικό, κάτι που δυστυχώς ακόμη δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι Έλληνες ή που δεν τους αφήνουν να το κάμουν.

            Η Ελληνοκρατία δεν έχει καμίαν πλέον αμφιβολίαν περί όλων αυτών. Μοιάζει με εφιάλτην, αλλά είναι πραγματικότης. Που ευρίσκεται αυτό το κέντρο; Ποιοι το κυβερνούν; Πάντως όχι τα ανθρωπάρια των κομματικών και των «κυβερνήσεων». Άγνωστοι επιχειρηματίες, καθηγηταί, έμποροι, ποιος ξέρει!

            Η βάσις του, περίκλειστος ασφαλισμένος χώρος απ΄ροσιτος εις τους πολλούς ή και πέραν κάθε υποψίας. Π.χ. στρατιωτική βάσις, εκκλησιαστική έκτασις, μασονική  στοά, επιχειρηματική μονάς. Ποιος ξέρει!

            Δεν μπορούν τον εφιάλτη αυτό, την Λερναία Ύδρα, να τον αντιληφθούν οι πολλοί. Χρειάζεται μόρφωσις, γνώσις και κρίσις.

            Τόλμη χρειάζεται για να παραδεχθεί κανείς αυτό που βαθειά στη συνείδηση του διαισθάνεται.

            Μ’ αυτούς τους ολίγους στην αρχή για να ακολουθήσει το κοπάδι των υπόλοιπων.

           

Επισήμανση ιστολογίου: Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα.

Παραβολή του Πλάτωνα και σύγχρονη εποχή

~TRUTH~: Οι αρχαίοι Έλληνες φιλοσόφοι, χρησιμοποιούσαν τα έργα τους, για να αναδείξουν αλήθειες που πηγάζουν ή κρύβονται στην πραγματική ζωή.. Η βαθιά ερμηνεία των έργων τους ακτινοβολούσε γεγονότα που είχαν συμβεί ή που επρόκειτο να συμβούν.. Διδάγματα ζωής για το τι πρόκειται να συναντήσει στην ζωή του ή πως να προφυλάσσεται απο τους κρυφούς εχθρούς κρυβονταν σε μύθους και παραβολές... Μια απο τις πιο γνωστές παραβολές είναι αυτή του Πλάτωνα που εξιστορεί έναν μύθο με δεσμώτες μέσα σε μια σπηλιά... Είναι η απόλυτη απόδειξη ταυτισής μιας παραβολής με το μέλλον και συγκεκριμένα με την σημερινή εποχή.. Ας την δούμε:

Ο Πλάτωνας εδώ μιλάει για μερικούς δεσμώτες που για όλη τους την ζωή είναι φυλακισμένη σε μια σπηλιά με τέτοιο τρόπο ώστε να κοιτάζουν μόνο μπροστά...! Πίσω τους καίει συνεχώς μια τεράστια φλόγα. Μπροστά απο την φλόγα, υπάρχει ένας διάδρομος όπου αποτελλει πέρασμα..Απο αυτό το πέρασμα λοιπον καθημερινά περνάνε ανθρώποι , ζώα, πράγματα...μπροστά απο τους δεσμώτες μας, υπάρχει ένας τοίχος και όπως είναι φυσικό πανω του προβάλλονται όλες οι σκιές των ανθρώπων που περνάνε που σχηματίζονται φλόγα. Έτσι οι δεσμώτες βλέπουν μονο τις σκιές να περνούν και ακούνε τον ήχο που παράγεται απο τους ανθρώπους που περνάνε καθημερινα..!

Σε αυτό το σημείο να αναλύσουμε και να αρχίσουμε να ταυτίζουμε την παραβολή με την σημερινή εποχή..!

- Ας φανταστούμε ότι οι δεσμώτες απεικονίζουν εμάς τους απλούς ανθρώπους, που απο την γέννα μας μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο και ζούμε σύμφωνα με οτι μας μαθαίνουν... η Φλόγα είναι το μέσο δημιουργίας μιας στημένης πραγματικότητας, και αυτοι που την άναψαν είναι αυτοί που ελέγχουν τον πλανήτη και μας πλασσάρουν μια δικιά τους πραγματικότητα... (Η φλόγα μπορεί να ταυτιστεί κάλλιστα και με τα ελεγχόμενα ΜΜΕ).

Οι ανθρωποι που περνούν στο πέρασμα και τα όποια αντικείμενα έχουν, αντιπροσωπέυουν την πραγματικότητα και τα γεγονοτα που συμβαίνουν καθημερινά...! Μια δόσης της απολυτης πραγματικότητας...

Οι σκιές που προβάλλονται στον τοίχο απο την Φλόγα, είναι η αλήθεια που δημιουργείται απο την Φλόγα, αρα απο τα ΜΜΕ αν θέλετε και επομένως απο τους "Χειραγωγούς" του κόσμου.. Είναι η παραποιημένη αλήθεια που την προβάλλουν όπως θέλουν αυτοί...!!!

Οι Δεσμώτες, εμείς δηλαδή, βλέπουμε απο την γέννα μας τα πράγματα όπως μας τα λένε, μεγαλώνουμε με αυτά, και λειτουργούμε με βάση αυτά τα γεγονότα και συνεχίζουμε να τα μαθαινουμε και στους απογόνους μας τα ίδια..!

Μεχρι εδώ υπάρχει πληρης ταυτιση με την σημερινή εποχή.. Στο παρακάτω βίντεο, φαινεται τι θα γίνει την στιγμή που ένας/κάποιοι απο τους δεσμώτες ελευθερωθούν, βγουν εξω απο την σπηλιά, και συνεπώς δουν τον πραγματικό κόσμο με τα μάτια τους...:

Όπως είδαμε ο δεσμώτης δραπετεύει και βλέπει μονος τους ποια ειναι η αλήθεια... και όταν γυρνάει στους υπόλοιπους δεσμώτες να πει τι είδε και ποια ειναι η αλήθεια , δεν γινεται πιστευτός, ή θεωρείτε παράφρων... Θα λέγαμε ότι αντιπροσωπεύει αυτούς που στην σημερινή εποχή, ψάχνουν την αλήθεια, ή καλυτερα ανακαλύπτουν τις συνωμοσίες και τα ΄ψεματα που έχουν ειπωθει στην ανθρωπότητα, και προσπαθουν μεσω του λόγου να αφυπνίσουν τους άλλους ανθρώπους... Όπως έιναι φυσικό, οι ανθρωποι που όλη τους την ζωή έχουν συνηθισει να ζούν σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής γνωρίζοντας μια και μονο αλήθεια, είναι δυσκολο να δεχτούν κάτι διαφορετικό απο αυτούς που προσπαθουν να τους αφυπνίσουν...

Δυστυχώς έτσι έιναι ακριβώς η σημερινή εποχή... Μια παραποιημένη αλήθεια, με στοχο να εχουν τον ανθρωπο να ζεί στα δικά τους θέλω... 

Πηγή:http://truth-revelation.blogspot.com/2011/10/blog-post_1547.html

Ο όρος Ελληνοκρατία

ΕΛΛΑΣ - κρατώ : [ ηγεμονεύω, κυβερνώ, διευθύνω, διοικώ τα του οίκου μου, είμαι κύριος - εξουσιαστής, λαμβάνω εις την κατοχήν μου, επικρατώ, δεν επιτρέπω να εκφύγη τι, διατηρώ - φυλάσσω, διαρκώ (Λεξ. Ορθρογραφικόν Δημητράκου, σελ 824) ]

Η δημιουργία της λέξεως «ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΙΑ» ανήκει στον παλαίμαχο εθνικιστή-δάσκαλο Σπυρίδωνα – Αντώνιο Σταυρόπουλο, έναν από τους πρώτους οργανωτάς του εθνικιστικού κινήματος και τον μόνον παραμένοντα, από εκείνους, στην ενεργόν, μάχιμον πρωτοπορείαν του κινήματος.

Το 1958, φοιτητής, επισκέπτεται με τους γονείς του το μνημείον των πεσόντων εν Θερμοπύλαις, προσφάτως ανεγερθέντος (1955) δαπάναις των ομογενών της Αμερικής.

Ο εμπνευστής του όρου "ελληνοκρατία" Σπυρίδων Σταυρόπουλος σε νεαρή ηλικία

Συζητήσεως γενομένης μετά του πατέρα του (γνωστού ποινικολόγου των Ιωαννίνων), ο τελευταίος του είπε: «Βλέπεις παιδί μου, με αυτά τα παραδείγματα η Ελλάς κρατιέται μέσα στους αιώνες».

Υπό την συναισθηματικήν φόρτισιν της στιγμής, το φραστικόν περιεχόμενον συμποσούται εν μίαν λέξιν, εκφράζουσα το «ελληνικώς κρατείν» ως αναγκαίως «κρατείν» επί παντός νοητού και επιστητού δια την διαιώνιον επιβίωσιν της ελληνικής φυλής.

Με τον καιρόν, η «Ελληνοκρατία» πλέον, γεννηθείσα εκ συναισθήματος στιγμής, προσεγγίζει, δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν, την ερμηνείαν των ιστορικών γεγονότων και μεγάλων στιγμών της ανθρωπότητος, μέσα από αυτό τούτο το συναίσθημα, ιδιαιτέραν ανθρώπινην ψυχικήν κατάστασιν, αποδίδοντας εις αυτό την πρέπουσα σπουδαιότητα και προσοχή. Επ΄αυτού, θα δημοσιευθή τον Οκτώβριο του 1974, βιβλίον με τίτλον : «Ελληνοκρατία – το αίσθημα ως παράγων της ιστορίας» με τον δεύτερον τόμον, ακόμη, ανέκδοτο.

Το βιβλίο με τον τίτλο "Ελληνοκρατία - το αίσθημα παράγων της ιστορίας"

Το θέρος του 1974, καταβάλλεται προσπάθεια εκδόσεως εφημερίδος με τον τίτλον «ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΙΑ», αλλά αποτυγχάνει. Συγχρόνως ο τίτλος κατοχυρώνεται στα υπουργεία Εμπορίου και Πολιτισμού.

Αίτηση για κατοχύρωση στο υπουργείο

Απάντηση Υπουργείου

 

Τον Δεκέμβριον του ιδίου έτους, ο Σ. Σταυρόπουλος προσχωρεί εις την Β.Ε.Ο και δίδει το δικαίωμα χρήσεως του τίτλου, που ασμένως γενόμενος αποδεκτός, χρησιμοποιείται εις έντυπα και εμβατήρια της.

Μέχρι το 1989 η «Ελληνοκρατία» θάβεται από τις κακότητες και τα πάθη ενός αλληλοσπαρασομένου και αντεγκλήτου ιδεολογικώς εθνικιστικού χώρου.

Στις 4 Οκτωβρίου 1989, γεννιέται σε ένα μικρό σπίτι στα κάτω Πετράλωνα, από μία ομάδα φτώχων εργαζομένων, υπό την ηγεσία ενός αποστράτου αξιωματικού των δυνάμεων καταδρομών, μία μικρή πολιτική κίνησις, το Ελληνορθόδοξο Εθνικόν Λαϊκόν Επαναστατικόν Κόμμα, με 7 μόλις μέλη!

Ο Σ. Σταυρόπουλος καλείται να εγγραφή μέλος όπου θα αναλάβη την Διεύθυνσιν Διαφωτίσεως του μικρού κόμματος.

Τον Οκτώβριο του 1991 εκδίδεται εφημερίδα με τον επαναστατικό τίτλο «4^η Οκτωβρίου», η οποία αλλάσει σε «Ελληνοκρατία» στις 30 Ιουνίου του 1995. Το μικρό εθνικιστικό επαναστατικό κόμμα θα εύρη μέσα στην έννοια της «ελληνοκρατίας» να συμπλέη σε όλο το ιδεολογικό, κοινωνικό, εθνικό της βάθος, καθιστώντας όσον ούπω το όνομα της, ονομασία της εθνικιστικής, λαϊκής, σοσιαλιστικής ιδεολογίας του.

Έμβλημα εφημερίδας "Ελληνοκρατία"

Στον αγώνα του για την δημιουργία ενός ελληνικού εθνικιστικού κινήματος μακράν ξενολατρικών επιρροών, επιρροών ασύμβατων, κεντρόφυγων, απροσαρμόστων και εν πολλοίς ξένων προς τα ελληνικά φυλετικά κύτταρα, ιδιώματα, δρώμενα και μοναδικώς θεοδημιούργητες ελληνικές καταβολές, το Ελληνορθόδοξο Εθνικό Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα θα δημιουργήσει μέσω της Ελληνοκρατίας την πρώτη καθαρώς ελληνική εθνικιστική βάσιν.

Κανείς δεν επολέμησεν με το τόσην κακίαν και εμπάθειαν το μικρό αυτό κόμμα ως ο εθνικιστικός χώρος.

Με την πενίαν μόνιμον σύντροφον και με φιμωμένην τη φωνή της, η εφημερίς Ελληνοκρατία παύει να κυκλοφορή τον Σεπτέμβριον του 1998. Πέντε έτη αργότερα (2003) παύει να λειτουργή και ο πολιτικός της φορέας, αδυνατών να εξεύρη όχι μόνον τους πόρους για την πολιτικήν του επιβίωση αλλά και τους πόρους για την βιολογικήν επιβίωσιν της ηγεσίας του.

Το 2007 «Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος» με έδρα την Λάρισα ζητά την έγκρισιν τοποθετήσεως εις το έμβλημα του της λέξεως  «ελληνοκρατείν» και του δίδεται.

Τον Ιούνιο του 2011 νεαροί συναγωνισταί εθνικισταί «ανακαλύπτουν» την εφημερίδα και τον αγώνα της και ζητώντας την άδεια αρχίζουν να δημοσιεύουν επί του διαδικτύου άρθρα της και ομιλίες του τότε υπευθύνου της πολιτικής της κινήσεως.

Ο Δημήτρης Καζάκης για την κρίση (Άλτερ, 11/10)

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι οικονομολόγος και το τελευταίο διάστημα, με το ξέσπασμα της κρίσης, έχει αναδειχθεί, με τις τοποθετήσεις του, ως ο πιο ενημερωμένος και αξιόπιστος επιστήμονας, που προβάλλει την άποψη της αντίστασης στην άνευ όρων παράδοση της οικονομίας και της εθνικής κυριαρχίας στις επιταγές του Δ.Ν.Τ. Η πολιτική του πορεία, με συνεργασίες από το ΚΚΕ μέχρι την ΣΠΙΘΑ, καθώς και η υπερπροβολή του ως "εναλλακτικό γκουρού", με ταυτόχρονες πρωτοβουλίες, όπως αυτή της ίδρυσης του ΕΠΑΜ, μας κάνει επιφυλακτικούς απέναντί του και σε καμία περίπτωση δεν ταυτιζόμαστε πολιτικά. Από την άλλη μεριά, ακόμα και αν ισχύει το ότι σε αρκετές περιπτώσεις λέει απλώς αυτά που θέλει να ακούσει ο κόσμος, δεν παύει να έχει εύστοχες τοποθετήσεις και να είναι ένας από τους λίγους που έχει μελετήσει σε βάθος το ζήτημα της κρίσης και της εξόδου από αυτή, οπότε παραθέτουμε την χθεσινή (11/10) συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Άλτερ.

Πηγή: http://www.neapatrida.gr/2011/10/1110.html

Σχόλιο ιστολογίου: Αξιοσημείωτη είναι επίσης η συντονισμένη επίθεση από τους δημοσιογράφους με τους παχυλούς μισθούς εναντίον του κυρίου Καζάκη. 
Το χρέος μπορεί να κηρυχθεί επαχθές με βάση το διεθνές δίκαιο και προηγούμενα παγκόσμια δεδικασμένα. Όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση λειτούργησαν προς ζημία του ελληνικού λαού και προς όφελος ξένων συμφερόντων, πρέπει να οδηγηθούν σε δίκη και να καταδικαστούν ως προδότες και εγκληματίες. Φυσικά αυτό δεν απαλλάσει τον νεοέλληνα από την τεράστια ευθύνη που έχει για την σημερινή κατάσταση. Η παθογένεια της παρηκμασμένης νεοελληνικής κοινωνίας έχει τις ρίζες της πολλά χρόνια πίσω και το διεφθαρμένο ξενόδουλο πολιτικό σύστημα δρώντας καταλυτικώς, εκμεταλεύτηκε στο έπακρο τις αδυναμίες της με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σήμερα εδώ που είμαστε.

Οι γερμανικές αποζημιώσεις καλύπτουν το 80% του ελληνικού χρέους

Ελληνόπουλα στην κατοχή

Τουλάχιστον 115 δισεκατομμύρια ευρώ οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα για την καταστροφή του εθνικού της πλούτου, κατά την διάρκεια της κατοχής της χώρας μας από το Γ΄ Ράιχ. Για το κατοχικό δάνειο, η Γερμανία πρέπει να μας πληρώσει 73 δισ ευρώ και για τις πολεμικές αποζημιώσεις 42,8 δισ ευρώ.
Προ ημερών, η μεγάλη.... γερμανική εφημερίδα Die Welt, επανέφερε το θέμα στη δημοσιότητα
και υπολόγισε ότι, μόνο για το ονομαζόμενο «κατοχικό δάνειο», η Γερμανία πρέπει να πληρώσει στην Ελλάδα 95 δισ δολάρια (περί τα 73 δισ ευρώ). Εάν υπολογιστεί, λοιπόν, ότι με το κούρεμα του χρέους και την πιθανή «συντεταγμένη πτώχευση», κατά ορισμένους υπολογισμούς, η χώρα μας θα χρωστά 170 δισ, τότε μόνο από τις γερμανικές οφειλές, καλύπτεται σχεδόν το 80% του χρέους της.

Τα ποσά
Σύμφωνα με εκτιμήσεις Ελλήνων και ξένων ειδικών, οι πολεμικές αποζημιώσεις που έπρεπε να καταβάλλει η Γερμανία στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 42,8 δισ ευρώ (περί τα 61,45 δολάρια με τιμές του 1995). Μόνο οι υλικές ζημιές που προκάλεσαν τα κατοχικά στρατεύματα στη χώρα μας- σύμφωνα με εκτιμήσεις της ίδιας της Γερμανίας- ανέρχονται σε περίπου 25 δισ ευρώ. Μάλιστα, Γερμανοί ειδικοί είχαν υπολογίσει τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο στα 60 δις ευρώ.

Τώρα, σύμφωνα με την Die Welt, εάν στο κατοχικό δάνειο προστεθούν και οι τόκοι, το Βερολίνο χρωστάει στην Ελλάδα δεκάδες σις δολάρια.

Ειδικότερα, για το δάνειο των 476 εκατ. μάρκων από την Τράπεζα της Ελλάδας, η εφημερίδα γράφει: «Αν τα χρήματα θεωρούνται κανονικό δάνειο, τότε η Ελλάδα δικαιούται να τα λάβει. Χωρίς τόκους, το ποσό σε σημερινές τιμές αντιστοιχεί σε 14 δισ δολάρια. Με τόκο 3% μέσα σε 66 χρόνια, αυτό ανέρχεται σε τουλάχιστον 95 δισ δολάρια (σχεδόν 73 δισ ευρώ).

...και μέχρι τώρα έχουμε πάρει...
Για όλα αυτά, η Γερμανία έχει καταβάλει ψίχουλα ως αποζημιώσεις και αρνείται συστηματικά να πράξει κάτι τέτοιο, ακόμα και στην περίπτωση αποδεδειγμένων ομαδικών σφαγών πολιτών. Από χώρες όμως που έχει δεχθεί ισχυρές πιέσεις, έχει καταβάλει πολύ σημαντικά χρηματικά ποσά. Απειροελάχιστα όμως για την Ελλάδα.

Για την καταστροφή της χώρας μας, η Γερμανία τα μόνα χρήματα που έδωσε ήταν 115 εκατ. μάρκα, που μοιράστηκαν το 1960 σε 90.000 θύματα ή συγγενείς τους, καθώς και σε συγγενείς εκτελεσμένων και ομήρων σε γερμανικά στρατόπεδα θανάτου.

Πηγή: real.gr