Η τριμερής του Λονδίνου (1955)

{Με αφορμή την επέτειο θανάτου του Στρατάρχου Παπάγου (4 Οκτωβρίου 1955) αναδημοσιέυουμε το παρακάτω άρθρο από την εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 29 - Ιούλιος 1994.}

ΠΑΠΑΓΟΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, "ΒΑΣΙΛΕΥΣ" ΠΑΥΛΟΣ, ΑΓΓΛΟΙ, ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

Η αρχή της προδοσίας και του εγκλήματος κατά της Κύπρου και των Κυπρίων.

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Στρατάρχης Παπάγος στας περί της Ελλάδος υποσχέσεις των Βρετανών κατά τη διάρκειαν του πολέμου αλλά και των συμμάχων γενικώτερον λόγω της ηρωϊκής συμμετοχής της Ελλάδος εις αυτόν, απεφάσισε να μεταθέσει το θέμα της Βρετανικής κατοχής της Κύπρου από απλήν Ελληνοβρετανικήν υπόθεσιν εις διεθνήν μεταφέροντας το θέμα εις τον ΟΗΕ.

            Ο Χάρτης του ΟΗΕ (άρθρον 1 παρ. 2) περιέλαβε και «τον σεβασμόν της αρχής της ισότητας των δικαιωμάτων των λαών και του δικαιώματος τους για αυτοδιάθεσιν». Νομική βάσις για διεθνοποίησιν του Κυπριακού και την Ένωσιν λοιπόν, υπήρχε. Εξ άλλου το 1950 δημοψήφισμα διενεργηθέν υπό του Μακαρίου υπέρ της Ενώσεως, επί 224.700 ψηφοφόρων οι 215.000 απεφάνθησαν «ΝΑΙ». Το υστερήσαν 4,3% αντιπροσωπεύει τους δημοσίους υπαλλήλους στους οποίους απηγορεύθη, υπό των Άγγλων, η ψήφος.

            Οι ψηφίσαντες Τούρκοι ετάχθησαν αβιάστως υπέρ της Ενώσεως. Συν τοις άλλοις συντρέχουν και οι λόγοι ότι α) Η Ελλάς πρώτη φορά μεταπολεμικώς αποκτούσεν ισχυρά και λαοπρόβλητον κυβέρνησιν β) οι ΗΠΑ ανησυχούσαν για σοβιετικήν διείσδυσιν στην Κύπρον και γύρω περιοχήν γ) Επλανάτο το φάσμα αφελληνισμού της νήσου δ) οι Άγγλοι εσχεδίαζον νόμο για αφελληνισμό της παιδείας και ίδρυσιν Αγγλικού Πανεπιστημίου ε) Μόνον διά της διεθνοποιήσεως θα εξαναγκάζοντο οι Άγγλοι να διαπραγματευτούν με τους Έλληνας και στ) Η Εθναρχία πίεζε την Αθήνα να αναλάβει τότε την ηγεσία του αγώνα. Επί του τελευταίου ο στρατάρχης είπεν εις τον Στεφ. Στεφανόπουλον ότι υπεσχέθη εις τον Μακάριον επί τω λόγω της τιμής του ότι εάν εκλεγεί θα φέρει το θέμα εις τον ΟΗΕ με αίτημα την αυτοδιάθεσιν. Αυτό δε με δυναμικήν αντί πάσης θυσίας (μέχρι πολέμου) αντιμετώπισιν του Κυπριακού.

            Οι Άγγλοι αιφνιδιασθέντες ήρχισαν ραδιουργούντες εις ΟΗΕ αλλά κυρίως εις Αθήνας. Με αντίθετον τον Κ. Καραμανλήν εις το τελευταίον υπουργικόν συμβούλιον (Σεπ. 1955) για την ανακίνησιν του Κυπριακού, τον Μαρκεζίνην τον οποίον ο Παπάγος εχαρακτήρισεν ψηφοδεή και φοβερά Αγγλόφιλον και ο οποίος σκοπίμως σκηνοθετήσας επεισόδειον εγκατέλειψεν την κυβέρνησιν (29.3.55) προσετίθετο και ο Αγγλόφιλος Βασιλεύς Παύλος ο οποίος εμίσει και εφθονεί τον Στρατάρχη. Ήδη από του 1951 ηναντιώθη στην πολιτικοποίησιν Παπάγου μετά μανίας καλέσας τον Τσακαλώτον να τον...συλλάβει και τώρα εκ νέου μετά περισσής πιέσεως να μη φέρει ο Στρατάρχης το θέμα στον ΟΗΕ, πράγμα που δεν ήρεσεν εις τους Άγγλους φίλους του. Άγγλοι, Αμερικανοί, Θρόνος, Αυλή και τινες πολιτικοί συγκεντρώθησαν εναντίον του Παπάγου.

            Στις 10 Αυγ. 1953 ο Μακάριος καταθέτει αίτησιν στον ΟΗΕ για συζήτησιν του Κυπριακού που υποστηρίζει ο Υπ. Εξωτερικών κ. Στ. Στεφανόπουλος σε ομιλία του στις 21.9.53. Γενικώς το θέμα περνάει προς συζήτησιν, για να αρχίσει μία προσπάθεια κωλυσιεργίας του, η οποία  όμως δεν φαίνεται να μπορεί να το ματαιώσει. Και τότε οι Άγγλοι φοβούμενοι την τροπή των πραγμάτων στον ΟΗΕ, καλούν στις 30 Ιουνίου 1955 τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Τουρκίας στο Λονδίνο προς διάσκεψιν επί θεμάτων πολιτικής αμύνης της Αν. Μεσογείου περιλαμβανομένης και της Κύπρου. Έχουν ήδη απειλήσει την Ελλάδα ότι εάν δεν αποσύρει την προσφυγήν εις ΟΗΕ θα δημιουργήσουν θέμα με τις Τουρκικές μειονότητες εις Μακεδονίαν –Θράκην και Κύπρον.

            Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Φεβρουάριον του 1954 εις την Βουλήν των Λόρδων ο Υφ. Αποικιών Μήνστερ εκδήλωσεν ότι η Βρετανική κυβέρνησιν δεν αντιμετωπίζει μεταβολήν του καθεστώτος της νήσου, λίγα λεπτά δε ενωρίτερον ο ίδιος υφυπουργός ανεκοίνωνε παραχώρησιν αυτοδιοικήσεως εις τους ιθαγενείς της Ουγκάντα!!

            Ο Παπάγος επιμένει: Αυτοδιάθεσις – Ένωσις. Η πρόσκλησις αυτή γίνεται παραμονές της δευτέρας εις τον ΟΗΕ ελληνικής προσφυγής. Τα δήθεν «θέματα πολιτικής αμύνης» δεν κοροϊδεύουν κανένα. η Αγγλία το κάμει αυτό: α) Δι’ αντιπερισπασμό στον αγώνα της ΕΟΚΑ που έχει ήδη αρχίσει β) Για αποτροπή διεθνοποιήσεως του Κυπριακού γ) Για μεταβολή του Κυπριακού από αποικιακό θέμα σε ελληνοτουρκική διένεξιν δ) Να επαναφέρει στο προσκήνιον τον Τουρκικόν παράγοντα προς διαιώνισιν της αρχής «Διαίρει και βασίλευε». Οι Τούρκοι έχοντες πωλήσει το 1878 την Κύπρον στην Αγγλία, η οποία διά μονομερούς πράξεως το 1914 προσαρτά το νησί και έχοντας παραιτηθεί επ’ αυτού κάθε δικαιώματος διά του άρθρου 16 της Λωζάνης, δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα να εμφανίζονται ως διαπραγματευταί ΠΟΥΘΕΝΑ.

Ο Στρατάρχης Παπάγος, ο μοναδικός Στρατάρχης της συγχρόνου Ελλάδος, δολοφονηθείς υπό των Άγγλων με την ανοχήν των πολιτικών της Δεξιάς και του Θρόνου διότι ηθέλησεν την ένωσιν της Κύπρου μετά της μητρός Πατρίδος

            Παπάγος και Σ. Στεφανόπουλος αντιλαμβανόμενοι την παγίδα αρνούνται αποκρούοντας κάθε ανάμιξιν της Τουρκίας στο Κυπριακόν.

            Ο Σ. Στεφανόπουλος μαθαίνει διά την πρότασιν της Αγγλίας, εις το Παρίσι, από τον Αναπληρωτήν Υπ. Εξωτερικών Π. Κανελλόπουλον τον οποίον εκάλεσεν ο Βασιλεύς (είναι και οι δύο Μασσώνοι) να του εφιστήση την προσοχήν δια τυχόν άρνησιν επί της Βρετανικής προσκλήσεως. Ο  ρόλος του Παύλου θα παραμείνει εμετικώς μειοδοτικός καθ’ όλην την διάρκειαν της υποθέσεως. Ο Παπάγος είναι βαρύτατα ασθενής. Η κυβέρνησις αντιμετωπίζει δίλημμα. Ή αρνείται και φαίνεται αδιάλλακτη ή αποδέχεται την προδοτική για την Ελλάδα πρόσκλησιν. Ο άγγλος πρέσβυς Τσάρλς Πήκς και Ανάκτορα πιέζουν ασφυκτικώς. Ο Παύλος απευθύνει απόρρητον επιστολήν προς τον Στρατάρχην (1 Ιουλίου 1955) όπου πιέζει την κυβέρνησιν να αποδεχθεί την αγγλικήν πρόσκλησιν στο Λονδίνον με συμμετοχήν και της Τουρκίας. Στο ιταμόν αυτό τελεσίγραφον η υπερήφανος απάντησις του Παπάγου θα ειπεί: «Δεν δυνάμεθα...να δεχθώμεν ανάμιξιν της Τουρκίας...το δε ζήτημα τούτο δέον να ρυθμισθεί...δι’ απ’ ευθείας συνεννοήσεων Μεγάλης Βρετανίας και Ελλάδος». «Δεν δυνάμεθα επίσης να υπαναχωρήσωμεν όσον αφορά το θέμα της αυτοδιαθέσεως των Λαών...».

            Στις 6 Ιουλίου 1955 ο Σ. Στεφανόπουλος, βράχος εντιμότητος και ηθικής, συναντάται με Μακ Μίλλαν στο Στρασβούργο, όπου εκφράζει ζωηρούς ενδοιασμούς και φόβος και αρνείται την ανάμιξιν της Τουρκίας σε θέματα, τουλάχιστον, έχοντα σχέσιν με την Κύπρον και το μέλλον της. Τελικώς το παρασκήνιον επεκράτησεν. Με τις ευλογίες των πολιτικών κομμάτων, του Μακαρίου, του Βασιλέως, της Αυλής και υπηρεσιακών παραγόντων, παρά τις αντιρρήσεις υπ. Εξωτερικών και Πρωθυπουργού, στις 8 Ιουλίου 1955 η Ελλάς σύρεται εις την διάσκεψιν. Η Τουρκία μπαίνει πανηγυρικώς και πάλιν επί σκηνής. «Η Γενεύη τον Αύγουστον του 1974 υπήρξεν απλώς ο τόπος εξοφλήσεως των γραμματίων που είχαν υπογραφεί στο Λονδίνον το 1955 και στην Ζυρίχη – Λονδίνο το 1959». Εις δε τον ΟΗΕ όπου η αίτησις μας θα απορριφθεί κατόπιν οργίου του παρασκηνίου ΗΠΑ – Αγγλίας, έχει κατορθωθεί  να  δοθεί η εντύπωσις ότι η τριμερής ήταν δικό μας αίτημα στο οποίον η Αγγλία...υπεχώρησεν. Οι συνεδριάσεις αρχίζουν στις 29 Αυγούστου. Ο Μακ Μίλλαν προτείνει νέο Σύνταγμα διά την Κύπρον υπό τον έλεγχο των ενδιαφερομένων. Στις 31 Αυγούστου ο Σ. Στεφανόπουλος ομιλεί για αυτοδιάθεσιν και εγγύησιν (πλέον) της Τουρκικής μειονότητος.

               Την 1^η Σεπτεμβρίου ο υπ. Εξωτερικών Ζορλού μιλά για ώρες. Ζητά να παραμείνει το Αποικιακόν καθεστώς ή να επιστρέψει η Κύπρος στον πραγματικό της κύριο. Δηλαδή την Τουρκία!! Απέκλεισε δε κάθε διάλογο με την «άσχετη» Ελλάδα!! Διακόπτονται οι συζητήσεις για τις 6 Σεπτεμβρίου. Για αυτοδιάθεσιν ούτε λέξις. Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Άγγλος Πρωθυπουργός Μακ Μίλλαν καλεί τον κ. Στεφανόπουλο στην εξοχικήν του κατοικία εις ιδιαιτέραν συνομιλίαν. Του προτείνει να αποσύρει το θέμα από τον ΟΗΕ και τον προτείνει για διάδοχο του Στρατάρχη, ο οποίος, όπως έχει πληροφορηθεί ο Μακ Μίλλαν πρόκειται...να πεθάνει συντόμως!! Να συζητήσουν δε το Κυπριακόν οι δυό τους, μιάν άλλην φοράν και να τερματισθεί η Ελληνοβρετανική αντιδικία.

            Ο έξοχος εκείνος πολιτικός και πατριώτης, αρνείται και υπογράφει έτσι τον πολιτικόν του ενταφιασμόν.

            Στις 6 Σεπτεμβρίου το πρωί, με υποκίνηση των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών, τοποθετείται βόμβα στο «γενέθλιον» σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη.

            Άγγλοι πράκτορες ξεσηκώνουν τον όχλο στην Τουρκία εναντίον του εκεί ελληνικού στοιχείου. Μια αφορμή για τον Στεφανόπουλο να εγκαταλείψει την Τριήμεριν διάσκεψιν. Όμως η επιστολή για την πλήρην ενημέρωσιν επί των γεγονότων δίδεται στον Στεφανόπουλον 4 ώρες μετά το τέλος της διασκέψεως της 6^ης του μηνός. Ο ίδιος αιφνιδιασμένος ακούει τον Ζουρλού (Υπ. Εξωτ. Τουρκίας) να κατηγορεί την Ελλάδα ως...υπαίτιον των ταραχών!!! Ο Π. Καννελόπουλος είχε βεβαίως στείλει εξ Ελλάδος την επιστολήν η οποία λόγω ηθελημένης δολιοφθοράς δεν έφθασεν εγκαίρως εις τον παραλήπτην της.

            Γύρω από τον δυστυχήν Στεφανόπουλον, εις μεν το Λονδίνον ένα πλέγμα δοκησισόφων «Ελλήνων» διπλωματών (Μόστρα, Μελά, Καλλέργη, στρατηγού Δόβα, Σπύρου Μερκούρη) τον πιέζει ασφυκτικώς υπέρ της «Ελληνοτουρκικής φιλίας», εις δε την Αθήνα Υπ. Εξωτερικών, Ανάκτορα και Μανδαρίνοι τον υπονομεύουν έχοντες θέσει παρασκηνιακώς τον μηχανισμόν προωθήσεως του Κ. Καραμανλή. Απομονωμένος, με τον Στρατάρχη ημιθανή, βάλλεται πανταχόθεν.

            Η Τριμερής τερματίζεται αδόξως στις 7 Σεπτεμβρίου του 1955. Στις 17 του ιδίου μηνός η Ελληνική κυβέρνησις απορρίπτει επισήμως την πρότασιν για αυτοδιοίκησιν. Οι Τούρκοι πιά έχουν μπεί στο παιχνίδι. Ο Καραμανλής έχει ήδη αποφασισθεί για Πρωθυπουργός. Βασιλεύς και κρυφές εταιρείες ελέγχουν τον πολιτικό κόσμο, με την πρακτόρευσιν πάντοτε εκ μέρους των Άγγλων.

            Η πόρτα της μεγάλης προδοσίας έχει ανοιχθεί. Ο ελεεινός προδότης Κ. Καραμανλής έχει ευρεθεί. Τα υπόλοιπα θα είναι θέμα...χρόνου.

Επισήμανση ιστολογίου: Για τεχνικούς λόγους δεν ειναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα