31 Ιανουαρίου 2013

Ὁ νέγρος ποδοσφαιριστής




Συναγωνιστές,

Εἶναι νὰ ἀηδιάζει κανεὶς ἀπὸ τὸ ὑποκριτικὸ δοῦλο φρόνημα, ποὺ κατακλύζει τὶς κοινωνίες μας κατ’ἐντολήν, βεβαίως, τῶν κέντρων ἐξουσίας ποὺ ἐλέγχουν τοὺς ῥυθμοὺς ζωῆς μας καθημερινῶς.
Ἕνας νέγρος παίκτης ἀντέδρασε, ὡς μὴ ὤφειλεν λόγω τῶν κανόνων τοῦ ἀγῶνος, σὲ διάφορα σκωπτικὰ ἡ ὑβριστικὰ ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε ὁμάδα φιλάθλων τῆς ἀντιπάλου ὁμάδος. Θρασύτατος ὁ νέγρος, πέταξε τὴν μπάλλα ἐναντίον τους ἀνταποδίδοντας τὶς ὕβρεις καὶ ἐγκαταλείποντας τὸ γήπεδο!!! Αὐτὸ ἀπαγορεύεται!

Στρατηγός Φραγκούλης



Στρατηγέ,

Δέν σέ προσφωνῶ μέ τόν τίτλον σου διότι θεωρῶ ἐνόχους τοῦ σημερινοῦ καταντήματος τῆς πατρίδος ὅλους τους διατελέσαντες Ἀρχηγούς Στρατοῦ καί Ἐνόπλων Δυνάμεων. Ἡ συναισθηματική, λοιπόν, σχέσις πού ὑφίσταται μεταξύ μας, ὡς “διοικούσης” πρός “διοικουμένην” δέν μέ ἀφήνει νά σέ δῶ σέ αὐτήν τήν θέσιν. Εἶναι, ὅμως, στρατηγέ, περισσότερον ἡ κατ'ἐξοχήν ἰδεολογική σχέσις (τότε), πού ἀνεπτύχθη ὅταν προσεχώρησες στήν ὁμάδα τῶν εὐελπίδων πού εἶχα σχηματίσει ὡς τεταρτοετής εὔελπις. Ἀπό τότε, ὅμως, ἐπέρασαν πολλά χρόνια.

30 Ιανουαρίου 2013

ΙΜΙΑ



Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

(Κ.Π. Καβάφης)


Κατάντησαν οι εθνικές επέτειοι των Νεοελλήνων μια δυστυχία σκέτη. Μία θλιβερή ντροπή. Όλο ήττες, προδοσίες και αίμα χαμένο τζάμπα, εορτάζουμε. Όλο τάφους καινούριους ν΄ανοίγουμε. Δάκρυα να χύνουμε συνέχεια για το άδικο χαμένο αίμα. Ούτε μία νίκη. Μία ακόμη δόξα! Κάτι που να κάνη τους δυστυχισμένους Έλληνες να νοιώσουν υπερήφανοι. Το φρόνημα τους να υψωθή. Τίποτε.
Η προσβολή της υποστολής της
ελληνικής σημαίας από τα Ίμια έμεινε αναπάντητη
Και που εορτάζουμε, τι λέμε; Ένα σωρό κούφια λόγια! Τζάμπα «μαγκιές» και «κούφιο» νταηλίκι. Αν είμασταν όπως θέλουμε να φαινόμαστε, τότε, τι κάναμε τόσα χρόνια; Ακόμη χειρότερα, τώρα τι κάνουμε; Μήπως και τι λέμε; Φωνάζουμε στα κτήνη της εξουσίας το όνομα τους; Προδότες! Πράκτορες! Πουλημένοι! Τομάρια. Πολιτικοί και στρατιωτικοί. Ναι. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Προδότες, δειλοί, εξαγορασμένοι, αργυρώνητοι, εξωνημένοι.


29 Ιανουαρίου 2013

Την Πέμπτη στις 10:00 η κηδεία του Στρατηγού Ντερτιλή

Το τελευταίο αντίο στον μεγάλο Έλληνα Ήρωα Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή θα δοθεί την Πέμπτη στις 10 το πρωί στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών


25 Ιανουαρίου 2013

Ὁμιλία



  Διά τὴν 72α ἐπέτειον τοῦ θανάτου τοῦ Μεγάλου Ἐθνικοῦ Κυβερνήτου Ἰωάννου Μεταξᾶ θὰ γίνει ὁμιλία εἰς τὸν πολιτιστικὸν σύλλογον «Θερμοπύλες» Ἰδομενέως 2, Πλατεῖα Δέγλερη, Ἅγιος Ἰερόθεος, στὸ Περιστέρι τὴν Δευτέρα 28/01/2013 στὶς 19:30 μὲ θέμα «Ἡ ἰδεολογικὴ ἀνάλυσις τοῦ Ἔργου του». Ὁμιλητής  θὰ εἶναι ὁ Ἱστορικὸς Ἐρευνητὴς καὶ συναγωνιστής Σπυρίδων Σταυρόπουλος. Ὅλοι εἶσθε εὐπρόσδεκτοι !!!

17 Ιανουαρίου 2013

Εκκλησία, ηττοπάθεια και κομμουνισμός


    Διοργάνωνεται στην Θεσσαλονίκη στο Α.Π.Θ , στις 22 και 23 Ιανουαρίου, συνέδριο υπό την αιγίδα μάλιστα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας, με θέμα "Εκκλησία και Αριστερά". Αρχικά η είδηση για την εκδήλωση αυτή μας προκάλεσε το γέλιο, έπειτα την σκέψη και τέλος τον θυμό. 

     Πολλοί ιεράρχες, προεξάρχοντος του ίδιου του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, θα μετέχουν στον παραπάνω συνέδριο, του οποίου ορισμένες από τις θεματικές του ενότητες είναι οι εξής: Θρησκευτικά σύµβολα και θρησκευτικότητα στον δηµόσιο χώρο, θέµατα εκκλησιαστικής περιουσίας και µισθοδοσίας του κλήρου, εκκλησία και αριστερά έναντι του µεταναστευτικού ζητήµατος, ο σύγχρονος λόγος της εκκλησίας και της αριστεράς - από τη συγκρουσιακή στη συνεργατική ρητορική,  η θρησκευτική εκπαίδευση στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο.


16 Ιανουαρίου 2013

Χαιρετισμός δια ανατάσεως της χειρός

        Η Ελληνοκρατία έχει την χαρά να φιλοξενήση δυο αγαπητούς της συναγωνιστές, που πηραν μέρος σε μια διαφωτιστική εκπομπή του channel 9 την Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013 στις 12 το βράδυ μιλώντας, εξηώντας και διαφωτίζοντας επάνω σε εθνικιστικά θέματα, που σκοπίμως το ανθελληνικό κατεστημμένο διαστρεβλώνει και μάχεται. Είναι παρήγορο για τον εθνικιστικό χώρο και ελπίδα που παλαιοί σύντροφοι παραμένουν ακόμη μάχιμοι στην αγωνιστική πρωτοπορεία.


Μέρος 1ο


Μέρος 2ο


Μέρος 3ο

15 Ιανουαρίου 2013

Χριστούγεννα


Η πρώτη τελολογική εορτή της ελληνορθόδοξου πίστεως μέσα στην έξαρσιν της προσπαθείας προς επιβολήν του Νέο-Εποχιτικού πνεύματος και της παγκοσμιοποιήσεως, μέσα εις έναν πόλεμον κατά της εκκλησίας και του δόγματος, μέσα εις μίαν, δυστυχώς, διαφθοράν επηρεάζουσαν το σώμα των ιερέων και κοσμικότητα ελαττώνουσα την προσοχήν προς το πνευματικόν περιεχόμενον της πίστεως, μέσα εις ένα κράτος ανύπαρκτον, υποκριτικόν ως προς την εκκλησία μέχρι αδιαφορίας (ουσιαστικώς), με έναν αρχιεπίσκοπον όχι αντάξιον των περιστάσεων και μίαν Σύνοδον όχι εθναρχούσης εκκλησίας, σε στιγμές που αγωνιωδώς ζητείται ταγός για τον λαόν και το έθνος κυρίως, μέσα εις μίαν ελλειψιν ανθρώπων και φρονήματος χριστιανικού, ελληνορθοδόξου.
 Τώρα, που προ παντός άλλου, αναγκαιεί ή περισσότερον από άλλας φοράς, στροφή προς τον εσωτερικόν κόσμον της ψυχής, συνεχίζεται το λάθος να αναζητείται η “επαφή” με το “πνεύμα των Χριστουγέννων” μέσα από τον δυτικόφερτο τρόπο εορτασμού, μιας εκκοσμικεύσεως της θεολογικής εννοίας των ημερών, προς ικανοποίησιν ρηχών συναισθημάτων μιάς περιόδου διακοπών και σχόλης, που αναβοσβήνει στα χιλιάδες πολύχρωμα λαμπάκια και ψάχνει σε ψεύτικα έλατα, παιχνίδια, αστραφτερά στολίδια και προκλητικές λιχουδιές, (τελείως αντίθετες με το σεμνό, ασκητικό, πνεύμα της νηστείας, που απαιτεί χυμών και λιπών αφαίρεση προς ενίσχυσιν  πνεύματος και ψυχής) τον χαμένον πια σεβασμόν στο νόημα των ημερών, απόρροια μίας πίστεως προς τον Θεόν, που δείχνει να ξεχνιέται και να παραμερίζεται! Και κανείς δεν μιλά γι’ αυτά! Κανείς για τα κακώς κείμενα!

14 Ιανουαρίου 2013

Τα όπλα, οι δολοφονίες... the American way life και ο εθνικισμός μου

Συναγωνιστές μου,

          Στη ζωή μου για εκείνο που δεν μετάνιωσα ποτέ ήταν η  ιδεολογία μου. Η κοσμοθεωρία και η βιοθεωρία μου. Ο αγαπημένος μου εθνικισμός. Ποτέ δεν μ’ εγκατέλειψε μπροστά σε διλήμματα, ερωτήματα, απορίες, σκέψεις μου. Ποτέ δεν με πρόδωσε. Μου έδωσε απαντήσεις, με κατεύθυνε, με καθωδήγησε, με διέσωσε, με προεφύλαξε. Στάθηκε θώρακας, ασπίδα, σπαθί και τόξο. Όσο κι αν δοκιμάσθηκε στην κρίση μου, μέσα στα όσα της ζωής, απεδείχθη αναντικατάστατος. Μοναδικός! Ανυπέρβλητος. Μου έμαθε αλήθειες που κάθε ημέρα απεδεικνύοντο. Έζησε καταξιωμένος πάντα  στα μάτια μου, μέσα από των ανθρώπων το γίγνεσθαι. Το καθ’ ημέραν και το χρόνιον. Επαληθευόμενος μέσα από τα γεγονότα, μέσα απ’ την προσπάθειαν του “κακού” για την επικράτησίν του.

Αυτό που έγινε στις ΗΠΑ, στο Κονέκτικατ, είναι συναισθηματικώς δυσβάσταχτον.Φρικιαστικώς απαράδεκτον!Ανθρωπίνως αποβολιμιαίον. Παιδιά! Παιδιά! Τέτοιο τέλος! Τέτοια τύχη!
Η αγάπη για τα όπλα είναι δείγμα γενναιότητος, ανδρισμού και εθνικής υγείας. Φυλετικόν γνώρισμα των δυνατών. Αυτήν χρησιμοποίησε ο Οδυσσεύς, για ν’ ανακαλύψη τον κρυπτόμενον, υπό της μητέρας του, Αχιλλέαν. Στην αρχαιότητα, τα όπλα εδιδάσκοντο παιδιόθεν οι Έλληνες, μαζί με την ποίησιν και την φιλοσοφίαν. Τα όπλα ήταν η τιμή τους. Ο πολίτης ήταν αδιαχωρίτως και οπλίτης. Στο σπαθί ορκίζεται για την κάθε μεγάλη πράξιν του ο γενναίος. Το όπλον σου δεν το παραδίδεις. 

10 Ιανουαρίου 2013

Ἔνα ἐγκληματικό πραξικόπημα




Συναγωνιστές,
Ἡ ἱστορία γράφεται ἀπό τά λάθη. Τά λάθη ἀφήνουν τό ἀποτύπωμα τους βαθειά στό μέλλον καί ἐπηρεάζουν τίς ἀνθρώπινες γενεές, αὐτές πού τήν στιγμή τοῦ λάθους δέν ἔχουν γεννηθῆ.
………………………………………………………………………...
Πρίν τήν δικτατορία τοῦ 1967, οἱ Ἄγγλοι ἐσχεδιαζαν πραξικόπημα μέ τόν θρόνο, τούς Δεξιούς πολιτικούς καί μερίδα στρατηγῶν. Οἱ Ἀμερικανοί ἐπιρέαζαν τούς μικρότερους ἀξιωματικούς κυρίως.
Ἡ ἐπιβληθεῖσα δικτατορία, ἐπετεύχθη ὑπό τῶν χαμηλοβάθμων ἀξιωματικῶν, πιθανῶς εἰδοποιηθέντων περί τῶν προθέσεων τοῦ “ἀντιπάλου” συνωμοτικοῦ μηχανισμοῦ, ὑπό τοῦ στρατηγοῦ Σπαντιδάκη. Ἐκινήθησαν γρηγορώτερα καί ἐπέτυχαν. Ὁ βασιλεύς καί τινες ἀξιωματικοί ἔφερον βαρέως τό πάθημα αὐτό. Ὁ λαός σύσσωμος (πλήν τῶν ἐχθρῶν του ἔθνους πολιτικῶν καί κομμουνιστῶν) ἐχαιρέτισεν μέ ἀγαλλίασιν καί χαρά τό γεγονός. Παρ’ὅτι ἡ χώρα συνήρχετο ἀπό τίς πολιτικές περιπέτειες καί τήν ἀνωμαλία τῶν περάσμενων ἐτῶν, παρ’ὅτι ὁ θρόνος ἀνέκτησε τήν ἀξιοπρέπειά του καί τόν σεβασμόν ὑπό τοῦ λαοῦ, ὁ βασιλεύς ἦτο  φανερῶς χολωμένος. Πέριξ αὐτοῦ, ἐγωϊσταί ἀξιωματικοί, ἰδία συμμαθηταί τῶν ἐπιτυχόντων πραξικοπηματιῶν, ἔθρεφαν καί συντηροῦσαν τήν δυσαρέσκειαν αὐτή τοῦ βασιλέως. Ἐπεζήτουν, ἀναμένοντες, τήν κατάλληλον στιγμήν. Αὐτοί κυρίως ἦσαν: ὁ Σ/χης Παντελής Καλαμάκης, συμμαθητής τοῦ Παπαδοπούλου καί φανατικός μασόνος, ἐπιτελάρχης τοῦ Β. Σώματος στρατοῦ, χρηματίσας καί στήν ΚΥΠ...

8 Ιανουαρίου 2013

Απόσπασμα από το έργο Ελληνοκρατία του Σπ. Σταυρόπουλου

Ο ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ
Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΕΘΝΙΚΗ ΨΥΧΗ
«Οι σκέψεις και τα αισθήματα γεννιούν­ται και αναπτύσσονται πάντοτε, υπό το πρίσμα της Φυλής των και φέρουν την ανεξίτηλον σφραγίδα αυτής».
Οι ερεθισμοί του εξωτερικού κόσμου — περιβάλλον­τος — ιδιαίτερα στον Ελλαδικό χώρο, απετέλεσαν μαζί με τις προγονικές ιδιότητες της Φυλής, βασικώτατο στοιχείο στη διαμόρφωση του ψυχοπνευματικου κόσμου των Ελλή­νων.
Η Γη, με την προνομιακότητα και την ιδιοτροπία της, μοιράζει τα υλικά αγαθά που βρίσκονται στα σπλάχνα της, διαμάντια, μέταλλα, πετρέλαια. Οι θησαυροί όμως αυτοί δεν βγαίνουν παντού. Υπάρχουν μόνον σε ωρισμένα σημεία της, όπως και στην επιφάνεια της, η πλούσια συλλογή των φυτών είναι μοιρασμένη κατά τόπους. Άραγε μήπως με τον αυτό συλλογισμό δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε το ίδιο στη διανομή και των μη υλικών, αγαθών; Τι μας πείθει ότι δεν έχει το ίδιο δικαίωμα στο μοίρα­σμα ηθικών αξιών και επιδράσεών της στον άνθρωπο;

Έτσι η Μητέρα Ελληνική Γη, με τις αρμονικές εν­αλλαγές των τοπίων της, τον υπέροχο συνδυασμό χρωμά­των -από θαλάσσης μέχρις ουρανού και το ιδεώδες αρωμα­τισμένο κλίμα της, εδημιούργησαν σ' αυτόν τον τόπο ένα ανθρώπινο φαινόμενο — τον Έλληνα και το Ελληνικό θαύμα πολιτισμού — που αλλού πουθενά στην επιφάνεια της δεν συναντάται.
 

«. . .η Ελληνική Γη εγέννησε Ζώον Ελληνικόν, τον Έλληνα: ΕΜΑΣ. Και όπως συνέβη και έτυχεν η Γη αυτή μας, να είναι ημερωτέρα, ή φιλανθρωποτέρα γη του πλανήτου αυτού και το Ζώον αυτό που εγέννησεν έτυχε να είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ». «. . .δια πάντα μη εκ γενετής γκαβοκουφάλαλον, είναι το απλούστερον και φυσικώτερον των πραγμάτων: Η Ω­ραι ο τ έ ρα Γ η  ν α   α π ο δ ί δ η  τ ο  Ω ραιότερο ν    Ά ν θ ο ς».(1)