Ο όρος ελληνοκρατία

ΕΛΛΑΣ - κρατώ : [ ηγεμονεύω, κυβερνώ, διευθύνω, διοικώ τα του οίκου μου, είμαι κύριος - εξουσιαστής, λαμβάνω εις την κατοχήν μου, επικρατώ, δεν επιτρέπω να εκφύγη τι, διατηρώ - φυλάσσω, διαρκώ (Λεξ. Ορθρογραφικόν Δημητράκου, σελ 824) ]

Η δημιουργία της λέξεως «ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΙΑ» ανήκει στον παλαίμαχο εθνικιστή-δάσκαλο Σπυρίδωνα – Αντώνιο Σταυρόπουλο, έναν από τους πρώτους οργανωτάς του εθνικιστικού κινήματος και τον μόνον παραμένοντα, από εκείνους, στην ενεργόν, μάχιμον πρωτοπορείαν του κινήματος.
Το 1958, φοιτητής, επισκέπτεται με τους γονείς του το μνημείον των πεσόντων εν Θερμοπύλαις, προσφάτως ανεγερθέντος (1955) δαπάναις των ομογενών της Αμερικής.
Ο εμπνευστής του όρου "ελληνοκρατία" Σπυρίδων Σταυρόπουλος σε νεαρή ηλικία
Συζητήσεως γενομένης μετά του πατέρα του (γνωστού ποινικολόγου των Ιωαννίνων), ο τελευταίος του είπε: «Βλέπεις παιδί μου, με αυτά τα παραδείγματα η Ελλάς κρατιέται μέσα στους αιώνες».
Υπό την συναισθηματικήν φόρτισιν της στιγμής, το φραστικόν περιεχόμενον συμποσούται εν μίαν λέξιν, εκφράζουσα το «ελληνικώς κρατείν» ως αναγκαίως «κρατείν» επί παντός νοητού και επιστητού δια την διαιώνιον επιβίωσιν της ελληνικής φυλής.
Με τον καιρόν, η «Ελληνοκρατία» πλέον, γεννηθείσα εκ συναισθήματος στιγμής, προσεγγίζει, δια πρώτην φοράν εις την ιστορίαν, την ερμηνείαν των ιστορικών γεγονότων και μεγάλων στιγμών της ανθρωπότητος, μέσα από αυτό τούτο το συναίσθημα, ιδιαιτέραν ανθρώπινην ψυχικήν κατάστασιν, αποδίδοντας εις αυτό την πρέπουσα σπουδαιότητα και προσοχή. Επ΄αυτού, θα δημοσιευθή τον Οκτώβριο του 1974, βιβλίον με τίτλον : «Ελληνοκρατία – το αίσθημα ως παράγων της ιστορίας» με τον δεύτερον τόμον, ακόμη, ανέκδοτο.
Το θέρος του 1974, καταβάλλεται προσπάθεια εκδόσεως εφημερίδος με τον τίτλον «ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΙΑ», αλλά αποτυγχάνει. Συγχρόνως ο τίτλος κατοχυρώνεται στα υπουργεία Εμπορίου και Πολιτισμού.

 
Τον Δεκέμβριον του ιδίου έτους, ο Σ. Σταυρόπουλος προσχωρεί εις την Β.Ε.Ο και δίδει το δικαίωμα χρήσεως του τίτλου, που ασμένως γενόμενος αποδεκτός, χρησιμοποιείται εις έντυπα και εμβατήρια της.
Μέχρι το 1989 η «Ελληνοκρατία» θάβεται από τις κακότητες και τα πάθη ενός αλληλοσπαρασομένου και αντεγκλήτου ιδεολογικώς εθνικιστικού χώρου.
Στις 4 Οκτωβρίου 1989, γεννιέται σε ένα μικρό σπίτι στα κάτω Πετράλωνα, από μία ομάδα φτώχων εργαζομένων, υπό την ηγεσία ενός αποστράτου αξιωματικού των δυνάμεων καταδρομών, μία μικρή πολιτική κίνησις, το Ελληνορθόδοξο Εθνικόν Λαϊκόν Επαναστατικόν Κόμμα, με 7 μόλις μέλη!
Ο Σ. Σταυρόπουλος καλείται να εγγραφή μέλος όπου θα αναλάβη την Διεύθυνσιν Διαφωτίσεως του μικρού κόμματος.
Τον Οκτώβριο του 1991 εκδίδεται εφημερίδα με τον επαναστατικό τίτλο «4η Οκτωβρίου», η οποία αλλάσει σε «Ελληνοκρατία» στις 30 Ιουνίου του 1995. Το μικρό εθνικιστικό επαναστατικό κόμμα θα εύρη μέσα στην έννοια της «ελληνοκρατίας» να συμπλέη σε όλο το ιδεολογικό, κοινωνικό, εθνικό της βάθος, καθιστώντας όσον ούπω το όνομα της, ονομασία της εθνικιστικής, λαϊκής, σοσιαλιστικής ιδεολογίας του.
Στον αγώνα του για την δημιουργία ενός ελληνικού εθνικιστικού κινήματος μακράν ξενολατρικών επιρροών, επιρροών ασύμβατων, κεντρόφυγων, απροσαρμόστων και εν πολλοίς ξένων προς τα ελληνικά φυλετικά κύτταρα, ιδιώματα, δρώμενα και μοναδικώς θεοδημιούργητες ελληνικές καταβολές, το Ελληνορθόδοξο Εθνικό Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα θα δημιουργήσει μέσω της Ελληνοκρατίας την πρώτη καθαρώς ελληνική εθνικιστική βάσιν.
Κανείς δεν επολέμησεν με το τόσην κακίαν και εμπάθειαν το μικρό αυτό κόμμα ως ο εθνικιστικός χώρος.
Με την πενίαν μόνιμον σύντροφον και με φιμωμένην τη φωνή της, η εφημερίς Ελληνοκρατία παύει να κυκλοφορή τον Σεπτέμβριον του 1998. Πέντε έτη αργότερα (2003) παύει να λειτουργή και ο πολιτικός της φορέας, αδυνατών να εξεύρη όχι μόνον τους πόρους για την πολιτικήν του επιβίωση αλλά και τους πόρους για την βιολογικήν επιβίωσιν της ηγεσίας του.
Το 2007 «Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος» με έδρα την Λάρισα ζητά την έγκρισιν τοποθετήσεως εις το έμβλημα του της λέξεως  «ελληνοκρατείν» και του δίδεται.
Τον Ιούνιο του 2011 νεαροί συναγωνισταί εθνικισταί «ανακαλύπτουν» την εφημερίδα και τον αγώνα της και ζητώντας την άδεια αρχίζουν να δημοσιεύουν επί του διαδικτύου άρθρα της και ομιλίες του τότε υπευθύνου της πολιτικής της κινήσεως.