Συναγωνιστές μου,
Η βρωμερή μεταπολίτευσις, η πλέον
παρακμιακή, πρόστυχη, διεφθαρμένη και προδοτική περίοδος των ελληνικών αιώνων,
κατήντησε την παραπληροφόρησι, την διαστροφή της αληθείας, την απόκρυψιν της
προδοσίας, την λαϊκή τύφλωσιν και αποβλάκωσιν, θλιβερή καθημερινή πρακτική,
εγκληματικό καθημερινό βίωμα!
Συνθήματα κούφια, εμετικός
«βερμπαλισμός», φραστικά εφευρήματα που διαστρέφουν την αλήθεια, αποκρύπτουν
τον δόλο, πνίγουν τον κίνδυνο που υποκρύπτουν, επιφέρουν σύγχυσιν στον λαϊκό
εγκέφαλο, απομωραίνουν κάθε πιθανή σώφρονα σκέψιν, αποδυναμώνουν κάθε υπάρχουσα
διάθεσιν αξιολογήσεως της όλης καταστάσεως προς ρεαλιστικήν αντιμετώπισιν της,
τρελαίνουν την κοινωνία.
Δύστυχη Πατρίς! Δύστυχε λαέ!
«Είναι οι πιο κρίσιμες εκλογές»! Άλλη
μια φραστική φούσκα στο διεφθαρμένο πολιτικό παραλήρημα των ημερών μας. Διότι
απλώς, οι κρίσιμες εκλογές για την δυστυχισμένη πατρίδα μας, ήσαν ΟΛΕΣ οι άλλες
προηγούμενες εκλογές, αυτές που κάθε φορά διεμόρφωναν το κατάλληλο πολιτικό
σκηνικό της ρεμούλας και της παρακμής, της καταληστεύεσεως των δημοσίων πόρων,
της πτωτικής πορείας της οικονομίας, της αποβιομηχανοποιήσεως και της
αυξανόμενης ανεργίας, της ολοένα αυξανόμενης μεταναστευτικής λαίλαπας.
Αυτές, παλιάνθρωποι του
κοινοβουλίου, ήσαν οι επι 38 χρόνια κρίσιμες εκλογές. Αυτές που ο υπνώτων και
εντέχνως εξαπατούμενος λαός, δεν αντιλαμβάνετο.
Οι χθεσινές εκλογές υπήρξαν το
απότοκον της κοινοβουλευτικής κατάντιας. Είναι τα ρυπαρά απόνερα μιας θολής
νεροποντής πάνω στους ελληνικούς ουρανούς. Είναι το εναπομείναν αίσχος μιας
θλιβερής πορείας κοινοβουλευτικών πεπραγμένων εις βάρος του έθνους. Είναι η
πλήρης ξετσιπωσιά, η ανερυθρίαστη προκλητικότης του πολιτικού τσίρκου της χώρας
μας.
Οι μέχρι χθες και οι επί 38 χρόνια
κλέφτες και εγκληματίες κατά της ζωής του έθνους, χωρίς ίχνος ντροπής ή φόβου
για τα όσα έπραξαν, εστάθησαν μπροστά μας και ζήτησαν την ψήφο μας σαν να μην
είχε συμβή το παραμικρό όλα αυτά τα τραγικά χρόνια.
Όχι. Δεν ήταν οι κρίσιμες εκλογές.
Ήταν το τελευταίο σκηνικό πριν τη μεγάλη περιπέτεια που τώρα αρχίζει. Ήταν οι
πιο θλιβερές εκλογές, που με μίσος και αγανάκτησιν για όσα έβλεπε, άκουγε και
υπέφερε ένας λαός, ξετρελαμένος για τα όσα υφίστατο επί τρία χρόνια, με 2000
αυτόχειρες από απελπισία ψυχής, εντέχνως καθοδηγούμενος από τους εδώ εντολοδόχους
«των κέντρων δημιουργίας κρίσεων» των ιδρυμάτων Ροκφέλερ των ΗΠΑ, εψήφιζε
εκδικητικά, χωρίς να γνωρίζη ότι, σε αυτήν την επιλογή του από μίσος για αυτούς
που τον κατέστρεψαν, εψήφιζε τραγικά για το ίδιο του το μέλλον. Το
τραγικότερον, δε, ήταν ότι, στην θέση που τον οδήγησαν δεν μπορούσε να κάμη
αλλοιώς αφού εξ΄άλλου, είχαν εντέχνως
δημιουργηθεί οι ψηφοδόχοι της αγανακτήσεως του, που θα απορροφούσαν το μίσος
του, χωρίς να του επιτρέπουν, έτσι, να βλάψη το όλο σύστημα και να αλλάξη το
υπάρχον από καιρό (1973) σχέδιο για αυτόν.
Οι εκλογές παγίδα, με το άδικο,
αντιλαϊκό και εντελώς παράλογο εκλογικό σύστημα, ανοίγουν το τελευταίο σκηνικό
της μεγάλης κρίσεως.
Ο λαός συγχυσμένος, με θολό
εγκέφαλο, απορών και δεόμενος, εγκαταλελειμμένος, χωρίς ηγέτας, σέρνεται τον
δρόμο του χαμού του.
Κωνσταντίνος Νίκης
Επισημανση ιστολογίου:Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα
