(Ἕνα μικρό ἀλλά χαρακτηριστικό
παράδειγμα.)

Ὅπως κατέθεσε, ἐπανειλημμένως, στήν
Βουλή, ὁ κομμουνιστής Τέν-Τέν, ὁ ἀνεκδιήγητος Μανιτάκης, ὅταν ΔΕΝ συμμετεῖχε
στήν κυβέρνησιν, ἐδήλωνε πομποδῶς, ὅπως ὅλοι οἱ μεγαλόστομοι καί φαφλατάδες
πολιτικοί ὅτι : “ὡς πολίτης, ὡς δημοκράτης καί ὡς ἐπιστήμονας, μέ ἀφήνει
κατάπληκτο ἡ ἰδέα πώς θά ὑπάρξη κυβέρνηση πού θά ἀπολύει δημόσιους ὑπαλλήλους”.
Τώρα ὅμως, ὅπως ὅλοι τῆς ἐξουσίας, μέ τά … “χέρια στο μέλι” ἄλλα κάνει.

Ἄν αὐτό δέν γίνη, ἄν ὁ λαός δέν σταθεῖ
στό ὕψος τῶν ἀπαιτήσεων τῶν καιρῶν, τότε οἱ “Μανιτάκιδες” θά ὁδηγήσουν καί ἐμᾶς
καί τόν τόπο στόν ὄλεθρο καί στόν ἀφανισμό. Μή γένοιτο!
“Ελληνοκρατία”