Δεν αναφερόμεθα εις τον αντικομμουνιστικόν αγώνα. Όχι τώρα. Αναφερόμεθα στο δημιούργημα των υπηρεσιών ασφαλείας από την μεταπολίτευσιν και εντεύθεν. Σ’ αυτούς που τα πουλημένα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκαλούν, ειρωνευόμενοι τον ταλαίπωρον λαόν, «γνωστούς αγνώστους».
Σ’ αυτούς που τόσα χρόνια καίνε ανθρώπους και οικοδομικά τετράγωνα, πνευματικά ιδρύματα και περιουσίες του Έθνους. Καταστρέφουν (κατ’ εξακολούθησιν) περιουσίες του φτωχού κοσμάκη, ταλαιπωρούν, χωρίς νόημα και σκοπό, δεκάδες μικρομεσαίους, ξυλοκοπούν γέροντες ήρωες του πολέμου και όλ’ αυτά, ενώ το Κράτος σκανδαλωδώς δεν επεμβαίνει, τους επιτρέπει την κάθε ασχημία και καταστροφή και εμμέσως καλύπτει την κάθε τους εμπρηστική και ταραχοποιό εμφάνισιν. Το όποιο κράτος. Γιατί; Τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά;
Η μεταπολίτευσις θα παραμείνει στην ιστορία του Έθνους σαν η πιο βρωμερή, δολοπλόκος και προβοκατόρικη περίοδος της πολιτικής του ζωής. Πλείστα όσα σχέδια και «σενάρια» έχουν μηχανευθή, που ο κοιμώμενος λαός όταν τα πληροφορηθή θα μείνη εμβρόντητος.
Το κόλπο των αναρχικών είναι ένα από αυτά. Εις την βάσιν των παραμένουν κομμουνισταί, μ’ όλες εκείνες τις «αποκλίνουσες ιδιαιτερότητες», του Μαρκούζε, του Μπακούνιν και του Κροπότκιν κ.α., στον Μαρξιστικό του χώρο. Αμπελοφιλόσοφοι, στρεψοδίκες και λογοπλόκοι με επίπλαστη και πλάνα θεώρησιν κόσμου και βιοθεωρίας, δημιουργούν χώρο στο κέντρο των Αθηνών, που τον εξουσιάζουν εν είδει κεκτημένου δικαιώματος. Φορείς του τίποτα, καθίστανται πρόσφορο έδαφος στην διακίνησι κάθε νεοεποχικής ιδέας, κάθε ναρκωτικού, κάθε νεοπολιτικής αντιλήψεως, κάθε προϊόντος παρακμής και σήψεως, ελευθερίου ζωής και διεθνιστικής ακαθαρσίας, οι ίδιοι όντες ρυπαροί, όζοντες και φθειροπώγωνες, ανέστιοι, πλάνητες και τρωγλοδύτες, θρασείς, κακοποιοί και ασύστολοι. Μέσα σ’ αυτές τις δυστυχισμένες υπάρξεις, που απλώνονται σε όλες τις κοινωνικές – οικονομικές τάξεις, η ΚΥΠ μπήκε σαν το μικρόβιο που βρήκε χώρο να αναπτυχθή. Έχουν θεαθή κατ’ επανάληψιν άνδρες της ασφαλείας σε ταραχές των αναρχικών (ένας μάλιστα έκλεβε τηλεόρασιν από λεηλατούμενο κατάστημα), οι οποίοι αναρχικοί διαθέτουν ταχύτατο σύστημα συγκεντρώσεως εις προσυμφωνηθέντας χώρους (ποιος τους κινεί;), σύστημα διακομιδής και διαθέσεως βομβών Μολότωφ και ταχυτάτης εξαφανίσεως των.
Οι τυχόν συλλαμβανόμενοι αφήνονται ελεύθεροι αμέσως, αφού τυχόν ταχυτάτης δικηγορικής και νομικής καλύψεως δωρεάν. Τα τελευταία γεγονότα στην Πάντειο και στην ΑΣΟΕ, επανάληψις καταστροφής και λεηλασίας δημοσίου πνευματικού χώρου και περιουσίας, είναι από τα χαρακτηριστικώτερα. Διεθέταμε ανθρώπους στον χώρο πέριξ των δύο ιδρυμάτων, έτσι ώστε να είναι καλά πληροφορημένοι. Στην Πάντειο, όταν η λαϊκή αγανάκτησις εφαίνετο ολίγον απέχουσα από τον άγριο ξυλοδαρμό των αναρχοκομμουνιστικών αποβλήτων, η αστυνομία επροστάτευσε τους τελευταίους φυγαδεύοντάς τους (φαινόμενον που είχε παρουσιασθή και στο Πολυτεχνείον παλαιότερον).
Το δε σχίσιμο και κάψιμο της Ελληνικής σημαίας, καθαρώς «στημένη ενέργεια», εγένετο όταν έφθασαν τα τηλεοπτικά συνεργεία. Οι «αναρχικοί», μετά από δύο «δοκιμαστικές» εμφανίσεις των, σιγουρεύθηκαν ότι τους παίρνουν οι «κάμερες» και προχώρησαν τότε στο ανοσιούργημά τους. Όμως, ούτε στον καλό του καιρό το ΚΚΕ δεν έκαψε σημαίες, ούτε οι αναρχικοί τόσα χρόνια ενδιεφέρθησαν για κάτι τέτοιο. Ποιος έχει το συμφέρον να υπάρχη συνεχής αναβρασμός στην κοινωνία μας. Συνεχής δυσαρέσκεια, κλίμα φοβίας και παραπόνων; Ποιος θέλει να μη αισθάνεται ο Αθηναϊκός λαός ηρεμία και να τελή σε μόνιμο καθεστώς αναρχουμένης πόλεως, συγχύσεως, αγανακτήσεως και ανασφάλειας.
Ποιος θέλει να προκαλέση ολόκληρο το Έθνος, απανταχού της γης, με το κάψιμο του εθνικού του συμβόλου. Γιατί δεν τελειώνει το θέμα «αναρχικών», ενώ τα πάντα είναι γνωστά στους «υπευθύνους» και υπάρχει η δυνατότης προς τούτο; Γιατί οι μηχανισμοί καταστολής «καταστέλλουν» όποιους θέλουν και αφήνουν ασύδοτους τους δήθεν αγνώστους επί χρόνια; Ο λαός έχει αρχίσει να ξυπνά. Είκοσι χρόνια ψέμα και απάτη δεν περνούν πλέον απαρατήρητα. Αλοίμονο όταν έλθη η ώρα της οργής του.
Και για την ιστορία! Ακούστηκαν αστυνομικοί των ΜΑΤ-ΜΕΑ να λένε στα εγκάθετα παιδάκια που δήθεν αντιδρούσαν στους αναρχοκομμουνιστάς: «εάν κινδυνεύσετε, ελάτε σε μας για προστασία σας».
Ποιος βάζει τα παιδιά αυτά να παίζουν το ρόλο αντιφρονούντων πολιτικών, που δήθεν ξεσηκώνονται εναντίον των αναρχικών, αλλά που είναι ελεγχόμενοι από τις δυνάμεις καταστολής, ώστε το όλο σκηνικό να ελέγχεται πλήρως προς αποφυγήν απρόβλεπτης εκτροπής του; Για την ιστορία αυτού του «κινήματος» που οι ανόητοι (κατ’ ελάχιστον) αυτοί νεαροί ανήκουν, όταν έλθη η ώρα να μιλήσουμε, πολλοί θα ντραπούν, εάν θα τους έχει μείνει φιλότιμο καθόλου.
Πηγή: Εφημερίδα Ελληνοκρατια - Φύλλο Αγώνος 33 - Ιούνιος 1995
Επισήμανση ιστολογίου: Για τεχνικούς λόγους δεν ειναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα.
