Τό ψεῦδος, ἡ ὑποκρισία, ἡ παλιανθρωπιά, ἡ ἀνεντιμότης καί ἡ ἀπάτη τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καί ἡ πόρωσις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

 (Ἕνα μικρό ἀλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα.)

Μᾶς τό ἀπεκάλυψε ὁ κομμουνιστής ΤΕΝ-ΤΕΝ τοῦ ἑλληνικοῦ κοινοβουλίου. Αὐτός, πού μέ τίς πλάτες τῶν … καπιταλιστῶν καί ἰμπεριαλιστῶν Ἀμερικανῶν, ἑτοιμάζεται καί ἀνυπομονεῖ νά μᾶς κυβερνήση. Ἀσυνεπής καί ἀνακόλουθος, ἰδεολογικῶς, πρός τούς ἐργαζόμενους, τά’βαλε μέ τό μέλος τῆς κυβερνήσεως, ὑπουργόν Μανιτάκην, ὁ ὁποῖος πρωτοστατεῖ στίς ἀπολύσεις δεκάδων ὑπαλλήλων και ἐργαζόμενων.

Ὅπως κατέθεσε, ἐπανειλημμένως, στήν Βουλή, ὁ κομμουνιστής Τέν-Τέν, ὁ ἀνεκδιήγητος Μανιτάκης, ὅταν ΔΕΝ συμμετεῖχε στήν κυβέρνησιν, ἐδήλωνε πομποδῶς, ὅπως ὅλοι οἱ μεγαλόστομοι καί φαφλατάδες πολιτικοί ὅτι : “ὡς πολίτης, ὡς δημοκράτης καί ὡς ἐπιστήμονας, μέ ἀφήνει κατάπληκτο ἡ ἰδέα πώς θά ὑπάρξη κυβέρνηση πού θά ἀπολύει δημόσιους ὑπαλλήλους”. Τώρα ὅμως, ὅπως ὅλοι τῆς ἐξουσίας, μέ τά … “χέρια στο μέλι” ἄλλα κάνει.

Αὐτή ἡ σιχαμερή ἀσυνέπεια τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ὅπως “λεφτά ὑπάρχουν”, “τό 2011 θά ἐπανέλθουμε στίς ἀγορές”, “θά ζητήσουμε ἀναδιαπραγμάτευση τοῦ Μνημονίου”, εἶναι μοναδικόν ἑλληνικόν φαινόμενον. Τό χειρώτερον ὅμως, παραμένει, ἡ ἀσυγχώρητος πόρωσις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Οἱ πολιτικοί αὐτοί δέν θα’πρεπε, τό ὀλιγώτερον, νά τολμοῦν νά κυκλοφορήσουν. Θά ἔπρεπε νά διώκονται ἀπηνῶς καί ὅσοι συνελαμβάνοντο νά ὁδηγοῦντο σέ συνοικιακές ἀγχόνες. Βλέποντας τήν μαλάκυνσιν τοῦ λαοῦ καί τήν ψυχικήν ἐρείπωσίν του, ἀποθρασυνθέντες, ἀσχημονοῦν, προκαλώντας ( πρός ὅσους ἀπέμεινε πλέον ) τήν κοινήν λογικήν, τήν ἐσχάτην ὑπομονήν καί ἀνεκτικότητα. Λένε ὅ,τι θέλουν! Προδίδουν ὅπως θέλουν. Ἐξαπατοῦν, κοροϊδεύουν. Δέν τούς νοιάζει. Δέν ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ! Δικαίως. Ἔχουν κάμει τόσα! Μέ ἀποδείξεις. Μέ στοιχεῖα καί οὐδέποτε ἐτιμωρήθησαν! Τί περιμένει αὐτός ὁ λαός; Πόσο ἀκόμη; Πόσο ἀκόμη μποροῦμε νά ἐλπίζουμε στόν ξεσηκωμό του, στήν ἀνάστασίν του; Πόσο ἀκόμη; Τολμοῦμε να ῥωτήσουμε: μποροῦμε νά πιστεύουμε ἀκόμη ὅτι ὁ λαός αὐτός θά ἀντίδράση; Μήπως ἡ ὅποια ἐπαναστατική “ἐλίτ” θά πρέπει μόνη της, ἀπουσία ἑνός ἐκμαυλισμένου λαοῦ, νά πάρη τίς τύχες τοῦ τόπου στά χεριά της;

Ἄν αὐτό δέν γίνη, ἄν ὁ λαός δέν σταθεῖ στό ὕψος τῶν ἀπαιτήσεων τῶν καιρῶν, τότε οἱ “Μανιτάκιδες” θά ὁδηγήσουν καί ἐμᾶς καί τόν τόπο στόν ὄλεθρο καί στόν ἀφανισμό. Μή γένοιτο!

“Ελληνοκρατία”