Το κατάντημα της Ελληνικής Αστυνομίας - Η προσπάθεια
διαλύσεώς της - Η αποδυνάμωσις της και η συνεχής γελοιοποίησίς της - Ένστολοι
τρομοκράτες - «Γκόμενοι» με δερμάτινα και φιγουρατζήδες μοτοσυκλετισταί -
Αγενείς και απείθαρχοι - Ανυπόληπτοι προστάται των πολιτών και του Νόμου που
πρώτοι παραβαίνουν - Να διαλυθή και να επανασυσταθή σε νέα πρότυπα.
Ούτε η
δικτατορία είχε αποτολμήσει την ένωσιν των δύο αστυνομικών σωμάτων εις ένα,
πράγμα που θα έπρεπε, βεβαίως, να είχε από πολλού χρόνο συμβεί, αλλά επί άλλων
βάσεων και υπό άλλας προϋποθέσεις.
Η Ελληνική
Χωροφυλακή διέθετε την απαιτούμενη δομήν, εστεφανούτο δε από μίαν παράδοσιν
εθνικής προσφοράς, η οποία την καθιστούσε αντιπαθή σε κομμουνιστάς και σοσιαλμαρξιστάς,
λόγω των κτυπημάτων που είχε καταφέρει εναντίον των, στον αγώνα των τελευταίων
εναντίον της πατρίδος.
Η προσπάθεια
του Ε. Βενιζέλου για δημιουργία ενός νέου σώματος με «μοντέρνες» τακτικές,
ανάλογες εκείνες της «Σκότλαντ Γιαρντ», ωδήγησε στην δημιουργία της Αστυνομίας
Πόλεων, η οποία θα «εκσυγχρόνιζε» τα μεγάλα αστικά κέντρα
(Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Πάτρα-Κέρκυρα κλπ.) και θα άφηνε την ύπαιθρο στην
«παλιομοδίστικη» Χωροφυλακή!! Από την άλλη, για να μη στερήση τα «οφέλη» των
μεγάλων κέντρων στην Χωροφυλακή, της έδιδε την... φύλαξιν εσωτερικών χώρων
(Βουλής, Δικαστηρίων) και αργότερα τα προάστεια.
Στην ουσία,
επειδή η Χωροφυλακή εθεωρείτο ως προσκείμενη στον βασιλικό χώρο, εχρειάζετο ένα
ιδικό του σώμα και μάλιστα στα πληθυσμιακώς ηυξημένα αστικά κέντρα. Εάν ο
Βενιζέλος ήτο ειλικρινής, θα εκσυγχρόνιζε την Χωροφυλακή και θα προσηύξανε την
ήδη υπάρχουσα πειθαρχία της, ως στρατιωτικού σώματος (η Χωροφυλακή διέθετε
πολεμική σημαία που δεν διαθέτει η Αστυνομία Πόλεων), αποσπώντας από την άλλην
όλες τις «στρατιωτικές» της αποστολές, προσανατολίζοντας την σε καθαρώς
αστυνομικά καθήκοντα.
Δεν έγινε όμως
έτσι διά τους εκτεθέντας λόγους. Ο κομματισμός εκυριάρχησε του εθνικού
πρέποντος. Και το αλαλούμ, ως ήτο φυσικόν άρχισε. Η ένωσις των κακών κειμένων
ευρήκε την αποθέωσιν της εις την... ένωσιν των δύο «σωμάτων ασφαλείας», όπου η
ασφάλεια μετετράπη εις ανασφάλειαν. Εκεί όπου, τουλάχιστον, υπήρχε ο
ανταγωνισμός προς το καλύτερον, επικρατεί η φαγωμάρα, το μίσος, η
αλληλοϋπόβλεψις και συνέπεια όλων, το ελλατωμένο καθήκον.
 | |
Τα θλιβερά
περιστατικά που ακολούθησαν την δημιουργία της ΕΛ.ΑΣ. είναι γνωστά σε όλους:Κλέφτες
που φεύγουν μέσα από τα τμήματα. Τμήματα που ληστεύονται. Αστυνομικοί κλέφτες,
προαγωγοί, προστάτες, αρχαιοκάπηλοι (ο πρώην αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Νηστικάκης ήτο
όντως αρχαιοκάπηλος, αφού σε τηλεφωνικήν του συνέντευξιν προς την
«Ελληνοκράτιαν» από τις φυλακές Αλικαρνασσού, ο κρατούμενος Γερμανός
αρχαιοκάπηλος Στέφαν Γκαίρικε μας διαβεβαίωσε ότι του εγένετο πρότασις από τον
Νηστικάκην δι’ αγοράν υπό του ιδίου, διά ίδιον όφελος, του αγάλματος της
Αθηνάς), εκβιασταί, έμποροι ναρκωτικών και συντονισταί "ροζ
κυκλωμάτων", πείθουν και τον τελευταίο πολίτη ότι οι αστυνομικοί έχουν
μεταβληθεί σε «ένστολους τρομοκράτες», βαθύτατα διεφθαρμένους και αργυρώνητους.
Αξιωματικοί όλων των βαθμίδων
εμπλέκονται σε σκάνδαλα και παρανομίες, που μας κάνουν να πιστεύουμε πως η
διαφθορά δεν αποτελεί «στιγμιαίον» φαινόμενον ορισμένων αστυνομικών, αλλά
περίπτωσιν βαθυτάτης σήψεως του όλου σώματος, η οποία, πλέον, δεν ελέγχεται. Το
ότι ο στρατηγός Δροσογιάννης εξηναγκάσθη να διαλύση το «ηθών - λεσχών» επί τινα
χρόνον, μαρτυρεί του «λόγου το ασφαλές».
Η οργάνωσις σε «πολυδύναμα κέντρα» των
παραδοσιακών τμημάτων τα οποία καταργούνται, θα επιτείνη την σύγχυσιν και την
διάλυσιν. Οι ανοησίες περί δήθεν αναδιοργανώσεως Διευθύνσεων και Υποδιευθύνσεων
και οι νέες αγορές αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών, πιστοποιούν τον μέχρι τώρα
τρόπον αντιδράσεως, δήθεν, μιας πολιτείας οποία έχει βαλθεί να ξεκάμη την
Πατρίδα. Το θέμα δεν είναι τόσον οργανωτικό και καθόλου... μηχανικό. Είναι θέμα
ουσίας. Θέμα ηθικής, φρονήματος και πίστεως προς το καθήκον.
Η ΕΛ.ΑΣ. έχει καταστή ανήθικος,
συμβαδίζουσα, εν πολλοίς, με το ωργανωμένον έγκλημα. Έχει ανάγκην αλλαγής
νοοτροπίας, δομής και -προ παντός- ηθικής τάξεως. Ένα νέο σώμα πρέπει να
δημιουργηθή. Με μεγαλύτερη πειθαρχία και στρατιωτική δομή και με φρόνημα (όχι
στρατιωτικάς μεθόδους ενεργείας) απ’ ό,τι η Χωροφυλακή παλαιότερον. Αυτό είναι
απόλυτος ανάγκη.
Η ιδιομορφία και αποστολή της
αστυνομίας (μοναδικές εις ολόκληρον τον κρατικόν μηχανισμόν) που την φέρνουν σε
επαφή με τον κόσμον της παρανομίας, τα κυκλώματα του ευκόλου πλουτισμού, την
σαγήνη και προκλητικότητα της αμαρτίας, καθώς και τις ανθρώπινες αδυναμίες,
απαιτούν αδαμαντίνους και σκληρούς χαρακτήρες, ακέραιον ήθος και μεγάλην
πίστιν. Χρειάζεται ένα ἑσωτερικό σύστημα δομής»
που να «στηρίζη» και να «συγκρατή», με φρόνημα και πιστεύω, που να «εμπνέη» και
να «διαμορφώνη».
Έτσι όπως τονίζει το άρθρο 19 των
«θέσεων» του Οκτωβρίου του ’93, της Ελληνοκρατίας. Αλλά όλα αυτά μέσα εις μίαν
πολιτείαν ευνομουμένην και, κατά το δυνατόν, δικαίαν.
Πως όμως να ελπίζουμε προς κάτι
τέτοιο, όταν ο Αναγνωστόπουλος, πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξεως της Δεξιάς,
εδήλωνε (περίπου) ότι «εφ’ όσον το κράτος πάσχει από διαφθοράν, τι μπορεί
κανείς να απαιτήση από την Αστυνομίαν»!!!
Αυτός είναι ο βούρκος
που ζείτε Έλληνες. Δοξάστε τους!
Εφημερίδα Ελληνοκρατία - Φύλλο Αγώνος 2 - Αύγουστος 1995
Επισήμανση ιστολογίου:Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα.
