28η Ὀκτωβρίου 1940

28η Ὀκτωβρίου 1940, ΔΕΝ ἠσαν ὅλοι παρόντες.

Οἱ δουλανθρωποι τοῦ ΚΚΕ, οἱ λεπροί του ἔθνους

Ὁ Λαός, πλήν κομμουνιστῶν 

Ὅταν τό ἔθνος σύσσωμον γύρω ἀπό τόν κυβερνήτην του, Ἰ.Μεταξᾶ, ἐκαλεῖτο νά προσθέση νέες δάφνες στίς ἤδη ὑπάρχουσες εἰς τόν ἀγλαόμορφον θρόνον τῆς ἑλληνικῆς δόξης, οἱ ἐκ γεννέσεως καί ἐξ ἐπαγγέλματος προδότες, μητραλοῖαι κομμουνισταί, πιστοί στό σύμφωνον Μόλοτωφ-Ρίμπεντροπ, πού ὑπεγράφη στίς 23-08-1939 μεταξύ Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας καί Ε.Σ.Σ.Δ., τό ἄφησαν νά ἀντικαταστήση εἰς τήν ψυχήν τῶν τήν ἐθνικήν συνείδησιν. Ὑπό τήν ἐπίδρασίν του καί τίς ὁδηγίες τῆς Γ Διεθνοῦς, οἱ ἐγχώριοι (οὐδέποτε Ἕλληνες) Μπολσεβῖκοι, ἀπέδωσαν τήν εὐθύνη τοῦ πολέμου…εἰς τόν Ἰ.Μεταξᾶ!!!

“Ὁ Μεταξᾶς ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἔκαμε πόλεμο Φασιστικό, καταχτητικό πόλεμο… ”

Ὁ ἡγέτης τῆς, τότε, κομμουνιστικῆς πλέμπας Ν.Ζαχαριάδης, ἔγκλειστος εἰς τάς φυλακάς, ἔγραψε τρεῖς ἐπιστολές.Στήν πρώτη, ἀνεγνώριζε ἀνεπιφυλάκτως, ὅτι ὁ λαός ὤφειλε νά ἀγωνισθῆ ἐνάντιον τῶν Ἰταλῶν. Αὐτήν, τό Κ.Κ.Ἐ ἐχαρακτήρισεν ὡς “κατασκεύασμα τῆς ἀσφαλείας καί τοῦ Μανιαδάκη”.Ὁ Ζαχαριάδης σέ δευτέρα του ἐπιστολή, ἀναιρεῖ ὁλοκληρωτικῶς τήν πρώτη, ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ ἡρωικός πόλεμος μας εἶναι ἰμπεριαλιστικός (“Ριζοσπάστης” 22-11-40) συμορφούμενος πλήρως μέ τήν γραμμήν Μόσχας-Κομιντέρν.

Εἰς τήν τρίτην ἐπιστολήν του ἡ ὁποία ἐγράφη στίς 17-1-41 (“Κομμουνιστική Ἐπιθεώρησις” Ἰούλιος τοῦ 1942  καί “Ριζοσπάστης” 28-10-45) ὁ ἐλεεινός ὑπάνθρωπος γράφει:

“Ὁ πόλεμος προκλήθηκε ἀπό τήν βασιλομεταξική σπεῖρα….δέν μπορεῖ νά ἔχη τήν παραμικρή σχέση μέ τήν ὑπεράσπιση τῆς πατρίδας μας….καλοῦνται οἱ στρατιῶτες νά ἀρνηθοῦν νά πολεμήσουν….”

Καί καταλήγει, μέσα ἀπό ἕνα σωρό ἐθνοπροδοσίες, ὅτι ὁ Μεταξᾶς εἶναι: 

“ὁ κύριος ἐχθρός τοῦ λαοῦ καί τῆς χώρας. Ἡ ἀνατροπή του εἶναι τό πιό ἄμεσο καί ζωτικό συμφέρον τῆς χώρας”

Καί ἐνῶ τό ἔθνος αἱμάτωνε καί οἱ ἀθάνατοι νεκροί μας προσετίθεντο σ΄αὐτούς τῶν Θερμοπυλῶν καί τῆς Σαλαμίνος, οἱ δουλάνθρωποι τοῦ Κ.Κ.Ε, οἱ βρυκόλακες τοῦ κάθε φωτός, οἱ βόθροι κάθε ψυχοπνευματικοῦ λύματος, τότε ἀκριβῶς στίς 31-4-1941, συνεκάλεσαν τήν Κ.Ε τοῦ Κ.Κ.Ε  γιά νά διακηρύξουν, ὡς ἐμετό ἀπό τό βορβορῶδες στόμα τους, τά ἑξῆς:

“Ἡ Κ.Ε. τοῦ Κ.Κ.Ε. καλεῖ τούς φαντάρους, τούς ναῦτες καί τούς ἀεροπόρους νά πάρουν στά χεριά τούς διοίκησι τῶν μονάδων τους… νά προτείνουν εἰρήνη στούς ἀπέναντι ἀντιπάλους τους…σταμάτημα τοῦ πολέμου…καί προσανατολισμό τῆς χώρας πρός τήν Σοβιετική Ἕνωση….κάλει τήν ἐργατική τάξη…τούς ἐργάτες μεταφορῶν, ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, αὐτοκινιστές καί ἐργάτες πολεμικῶν ἐργοστασίων, νά ἐφαρμόσουν…ἀντιπολεμικό μέτωπο…νά παλαίψουν μέ συγκεντρώσεις, μέ διαδηλώσεις μέ κωλυσιεργεία στήν παραγωγή, μέ οἰκονομική καί πολιτική ἀπεργία….νά πάρει παράδειγμα ὁλόκληρος ἑλληνικός λαός ἀπό τόν ἡρωϊκό ἀδελφό λαό  τῆς Βουλγαρίας…”

γιά νά συνέχιση τήν ἐμετική του προδοσία καί μετά τήν γερμανική εἰσβολή καί κατοχή λέγοντας ὅτι

 “….ἦταν πλάνη τοῦ λαοῦ ὅτι ὁ πόλεμος ἦταν δίκαιος”..!!!!

Αὐτά τά κτήνη, ὅπου συνεχισταί των εἶναι οἱ σημερινοί μητραλοῖες τοῦ “Σύριζα” καί τοῦ “Κ.Κ.Ε.”, χάρις τήν Δημοκρατία πού…νίκησε, ἀτιμώρητοι, θρασεῖς καί προκλητικοί, παραμένουν οἱ ῥυθμισταί τῆς κοινωνικοπολιτικῆς ζωῆς μας γιά 39 θλιβερά μεταπολιτευτικά χρόνια.

 

Κατηγοροῦν, νᾶνοι, τόν Ι.Μεταξᾶ, ὅτι ἐξ’ἀνάγκης, μή δυνάμενος ἀλοιῶς νά πράξη (δῆθεν φοβούμενος τήν λαϊκήν ὀργήν τῆς ἐπαύριον) εἶπε τό “ΟΧΙ”. Τήν ἀπάντησιν τήν δίδει ὁ ἀντίπαλός του καί κρατούμενος εἰς τάς φύλακας, μαζί μέ τόν Α.Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελόπουλος:

“Λέγουν ὅσοι ἀντικρύζουν μέ ἐμπάθεια καί αὐτά τά γεγονότα τῆς ἱστορίας, ὅτι τό ΟΧΙ δέν τό εἶπε ὁ Μεταξᾶς, ὅτι τό εἶπεν ὁ Ἑλληνικός  λαός. Ναί, τό εἶπεν ὁ Ἑλληνικός λαός, ἀλλά ἀφοῦ τό εἶχεν πῆ ὁ Μεταξᾶς. Ἐάν ἔλεγεν ὁ Μεταξᾶς ΝΑΙ, πῶς θα ἔλεγεν ΟΧΙ ὁ Ἑλληνικός  λαός, πού ξυπνοῦσε ἀργότερα; Θά τό ἔλεγε βέβαια μέσα του καί θά τό ἐξεδήλωνε ἔμπρακτα ὅταν θά ὠργάνωνε μυστικά τήν ἀντίστασίν του, ἀλλά ἡ Ἀλβανική ἐποποιϊα δέν θά ἐγράφετο ποτέ. Ἄς εἴμεθα λοιπόν τίμιοι ἀπέναντι τῆς ἱστορίας. Τό μέγα ΟΧΙ εἶναι πρᾶξις τοῦ Ι.Μεταξᾶ.”

Στρατηγός Ἰωάννης Μεταξᾶς

Ἡ μεγάλη φυσιογνωμία τοῦ Στρατηγοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ δέν ἔχει ακόμα ἀρκούντως ἐκτιμηθῆ. Ὑπῆρξε λαοπρόβλητος ἡγέτης, ἀγαπητός ἀπό ἕναν λαό πού τόν πίστεψε καί τόν ἀκολουθησε μέχρι τέλους. Οἱ ἐχθροί τῆς πατρίδος καί τοῦ λαοῦ, πολιτικοί και κομμουνισταί ἔκαναν ὅ,τι μπορούσαν νά μή μάθουν ποτέ οἱ νεότερες γενεές την ἀγάπη πού ἔτρεφε ὁ ἑλληνικός λαός πρός τόν κυβερνήτη του.

 

Ὁ Ἰ.Με­τα­ξᾶς

καί αἱ ἐ­νάν­τιόν του πο­νη­ραί, ὕ­πο­πται καί βλα­κω­δῶς ἐμ­πα­θεῖς σύγ­χρο­ναι κα­τη­γο­ρί­αι

Ἔ­ναν­τι τῶν πλεί­στων ὅ­σων θά μπο­ρού­σα­με νά γρά­ψου­με (καί θά γρα­φθοῦν εἰς τό μέλ­λον) γιά τά σύγ­χρο­να κα­ταγ­γε­λό­με­να ἐ­ναν­τί­ον του Ι.Με­τα­ξᾶ, πα­ρα­πέμ­πο­με τούς ἄ­φρο­νας καί ἀ­νι­στο­ρή­τους κα­τη­γό­ρους του, εἰς τήν συ­νέν­τευ­ξιν πού πα­ρε­χώ­ρη­σε ὁ ἴ­διος, στίς 30 Ὀ­κτω­βρί­ου τοῦ 1940 στό ξε­νο­δο­χεῖ­ον  “Με­γά­λη Βρετ­τα­νια”  στούς ἰ­δι­ο­κτή­τας τύ­που καί ἀρ­χι­συν­τά­κτας Ἀ­θη­να­ϊ­κῶν ἐ­φη­με­ρι­δῶν:

  1)    Σ’αὐτούς πού λέ­γουν ὅ­τι ὁ Α.Χι­τλερ ἀ­γα­ποῦ­σε (sic) τήν Ἑλ­λά­δα καί ὅ­τι θά εἴ­χα­με ὀ­φέ­λη μέ τήν προ­σχώ­ρη­σίν μας εἰς τήν Ἐ­θνι­κο­σο­σι­α­λι­στι­κή Γερ­μα­νί­α:

“……εἰς σχε­τι­κές βο­λι­δο­σκο­πή­σεις μας πρός τήν κα­τεύ­θυν­σιν τοῦ Ἄ­ξο­νος, μοῦ ἐ­δό­θη νά ἐν­νο­ή­σω σα­φῶς, ὅ­τι μόνη λύ­σις θά ἠμ­πο­ροῦ­σε νά εἶ­ναι μί­α ἑ­κού­σια προ­σχώ­ρη­σις τῆς Ἑλ­λά­δος εἰς τήν “Νέ­αν Τα­ξιν”. Προ­σχώ­ρη­σις πού θά ἐ­γί­νε­το λί­αν εὐ­χα­ρί­στως δε­κτή ἀ­πό τόν Χί­τλερ ὡς “ἐ­ρα­στήν τοῦ ἑλ­λη­νι­κοῦ πνευ­μα­τος”. Συγ­χρό­νως, ὅ­μως, μοῦ ἐ­δόθη νά ἐν­νο­ή­σω ὅ­τι ἡ ἔν­τα­ξις εἰς τήν “Νέ­αν Τα­ξιν”, προ­ϋ­πο­θέ­τει προ­κα­ταρ­τι­κην ἄρ­σιν ὅ­λων τῶν πα­λαι­ῶν δι­α­φο­ρῶν μέ τούς γεί­το­νάς μας, καί, ναί μέν αὐ­τό θά συ­νε­πήγε­το φυ­σι­κά θυ­σί­ας τί­νας διά τήν Ἑλ­λά­δα, ἀλ­λά αἵ θυ­σίαι θά ἔ­πρε­πε νά θε­ω­ρη­θοῦν ἀ­πο­λύ­τως “ἀ­σή­μαν­τοι” ἐμ­πρός εἰς τά οἰ­κο­νο­μι­κά καί ἄλ­λα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα, τά ὁ­ποῖ­α θά εἶχεν διά τήν Ἑλ­λά­δα ἡ “Νέ­α Τα­ξις”…… μέ κα­τα­φα­νῆ προ­σπά­θειαν ἀ­πο­φυγῆς σα­φοῦς κα­θο­ρι­σμοῦ, μοῦ ἐ­δό­θη νά κα­τα­λά­βω ὅ­τι ἡ πρός τούς Ἕλ­λη­νας στορ­γή τοῦ Χίτλερ ἠ­το ἡ ἐγ­γύ­η­σις ὅ­τι αἵ θυ­σίαι αὖ­ται πε­ρι­ω­ρίζον­το “εἰς τό ἐ­λά­χι­στο δυ­να­τον”…… τε­λι­κῶς, μᾶς ἐ­δό­θη νά κα­τα­λάβω­μεν, ὅ­τι τό ἐ­λά­χι­στον δυ­να­τόν συ­νί­στα­το εἰς με­ρι­κας ἱ­κα­νο­ποιή­σεις πρός τήν Ἰ­τα­λί­αν δυ­τι­κῶς μέ­χρι Πρε­βέ­ζης ἴ­σως καί πρός τήν Βουλ­γα­ρίαν, ἀ­να­το­λι­κῶς μέ­χρι Δε­δέα­γατς. Δη­λα­δή, θά ἔ­πρε­πε διά νά ἀ­πο­φύγω­μεν τόν πό­λε­μον νά γίνω­μεν ἐ­θε­λον­ταί δοῦ­λοι καί νά πλη­ρώ­σω­μεν αὐ­τήν τήν τι­μήν μέ τό ἅ­πλω­μα τοῦ δε­ξιοῦ χε­ριοῦ τῆς Ἑλ­λά­δος πρός ἀ­κρω­τη­ρια­σμόν της ἀ­πό τήν Ἰ­τα­λί­αν καί τοῦ ἀ­ρι­στε­ροῦ της ἀ­πό τήν Βουλ­γα­ριαν. Φυ­σι­κά, δέν ἠ­το δύ­σκο­λον νά προ­βλέ­ψει κα­νείς ὅ­τι εἰς μί­αν τοια­ύτην πε­ρί­πτω­σιν, οἱ Ἀγ­γλοι θά ἔ­κο­βαν καί αὐ­τοί τά πό­δια τῆς Ἑλ­λά­δος. Καί μέ τό δί­και­όν των……”

2)    Σ’αὐτούς πού δέν ἀ­να­γνω­ρί­ζουν τόν ὀ­ξυ­δερ­κήν νοῦν τοῦ  Ι.Με­τα­ξᾶ καί ἀρ­νοῦν­ται τήν ὑ­πη­ρε­σί­α του πρός τό λα­ό καί τό Ἔ­θνος τίς κρί­σι­μες ἐ­κεῖ­νες ὧ­ρες, εἰς μί­αν πε­ρί­ο­δον πα­νευ­ρω­πα­ϊ­κῆς ἡ­γε­μο­νί­ας τῆς ἐ­θνι­κο­σο­σι­α­λι­στι­κῆς Γερ­μα­νίας:

“……αὐ­τόν τόν πό­λε­μον, ἀ­πό τόν ὁ­ποῖ­ον εἶ­ναι δυ­να­τόν καί δου­λω­μέ­νη ἀ­κό­μα νά βγῆ, προ­σω­ρι­νῶς, ἡ Ἑλ­λάς. Λέ­γω προ­σω­ρι­νῶς, δι­ό­τι πι­στεύ­ω ἀ­κρά­δαν­τα, ὅ­τι τε­λι­κως ἡ νί­κη θά εἶ­ναι μέ τό μέ­ρος μας. Για­τί οἱ Γερ­μα­νοί δέν θά νι­κή­σουν. Δέν μπο­ρεῖ νά νι­κή­σουν. Ὑ­πάρ­χουν πολ­λά ἐμ­πό­δια……ὁ και­ρός ὅ­μως, δέν δου­λεύ­ει γιά τόν Ἄ­ξο­να. Δου­λεύ­ει γιά τούς ἀν­τιπά­λους του…… ἀλ­λ’­ἡ κο­σμο­κρα­το­ρί­α διά τήν Γερ­μα­νίαν κα­τέ­στη ὁ­ρι­στι­κά ἀ­δύ­να­τος στήν Δουν­κέρ­κη. Ὁ πό­λε­μος διά τόν Ἄ­ξο­να ἔ­χει χα­θῆ, ἀ­πό τήν στιγ­μήν πού ἡ Ἀγ­γλί­α δι­ε­κή­ρυ­ξε: “θά πο­λε­μή­σω­μεν ἔ­στω καί μό­νον εἰς τό νη­σί μας καί πέ­ραν τῶν θα­λασ­σῶν, θά πο­λε­μή­σω­μεν μέ­χρι τῆς νί­κης”……ἡ νί­κη θά εἶ­ναι καί δέν μπο­ρεῖ πα­ρά νά εἶ­ναι, τοῦ…… Ἀγ­γλο­σα­ξω­νι­κοῦ κό­σμου, ἀ­πέ­ναν­τι τοῦ ὁ­ποί­ου ἡ Γερ­μα­νία, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­φοῦ ἕ­ως τώ­ρα δέν ἠ­δυ­νή­θη νά ἐ­πι­τύ­χη ὁ­ρι­στι­κόν ἀ­πο­τέ­λε­σμα, εἶ­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νη νά συν­τρι­βῆ……τε­λι­κῶς λοι­πόν θά νι­κη­σω­μεν. Καί θέ­λω, φεύ­γον­τας ἀ­πό τήν αἴ­θου­σαν αὐ­τήν, νά πά­ρε­τε μα­ζί σας ὅ­λην τήν δι­κή μου ἀ­πό­λυ­τη βε­βαι­ό­τη­τα, ὅ­τι θά νι­κή­σω­μεν”.

3)    Σ’αὐτούς πού δέν πα­ρα­δέ­χον­ται ὅ­τι ὁ Μέ­τα­ξας ἠ­το Ἕλ­λην καί μό­νο Ἕλ­λην:

“……ἀλ­λά ὑ­πάρ­χουν στιγ­μές κα­τά τίς ὁ­ποῖ­ες ἕ­νας λα­ός ὀ­φεί­λει, ἄν θέ­λη νά μεί­νη με­γά­λος, νά εἶ­ναι ἱ­κα­νός νά πο­λε­μή­ση, ἔ­στω καί χω­ρίς κα­μί­αν ἐλ­πί­δα νί­κης. Μό­νον δι­ό­τι πρέ­πει. Γνω­ρί­ζω, ὅ­τι ὁ ἑλ­λη­νι­κός λα­ός δέν θά ἠ­το δυ­να­τόν νά δε­χθῆ ἄλ­λο τί αὐ­τήν τήν στιγ­μήν ……ξέ­ρω μέ βε­βαι­ό­τη­τα ὅ­τι ἀ­πό τήν φο­βε­ράν αὐ­τήν δο­κι­μα­σί­αν ἡ Ἑλ­λάς θά ὑ­πο­φέ­ρη. Ξέ­ρω ὅ­μως, ἐ­πί­σης μέ βε­βαι­ό­τη­τα, ὅ­τι τε­λι­κως θά ἐ­ξέλ­θη ὄ­χι μό­νο ἔν­δο­ξος ἀλ­λά καί με­γα­λύ­τε­ρη……  ΑΝ  ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΟΥΝ  ΟΙ  ΓΕΡΜΑΝΟΙ,  ΕΜΕΙΣ ΘΑ  ΓΙΝΟΥΜΕ  ΔΟΥΛΟΙ  ΤΟΥΣ.  ΑΝ  ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΟΥΝ  ΟΙ  ΑΓΓΛΟΙ  ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ  ΔΟΥΛΟΙ  ΑΥΤΩΝΩΝ. ΑΝ  ΚΑΝΕΝΑΣ  ΤΟΥΣ,  Η ΕΥΡΩΠΗ  ΘΑ  ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ”…….

4)    Σ’αὐτούς πού πα­ρα­βλέ­πουν τό πνεῦ­μα δι­καί­ου, τοῦ Ι.Με­τα­ξᾶ, εἰς τά πο­λι­τι­κά:

“…… τόν ἀν­θρώ­πι­νο κό­σμο δέν κυ­βέρ­να τό δί­και­ον ἀλ­λά ἡ ἀ­νάγ­κη……γι­’­αὐ­τό οἱ ἄν­θρω­ποι κά­θε φό­ρα προ­σαρ­μό­ζουν τό δί­και­ον πρός τήν ἀ­νάγ­κην…… ἡ Ἀγ­γλί­α καί ἡ Γαλ­λια ἐ­κή­ρυ­ξαν τόν πό­λε­μον κα­τά τῆς Γερ­μα­νίας, δι­ό­τι αὐ­τή κα­τε­πά­τη­σεν τό δί­και­ον, προ­κει­μέ­νου γιά τήν Πο­λω­νία. Για­τί δέν τόν κη­ρύτ­τουν κα­τά τῆς Ρω­σί­ας προ­κει­μέ­νου γιά τήν Φιν­λαν­δία;”

……………………………………………………………………………………

   
   Πο­λύ σύν­το­μα, ὁ Μέ­τα­ξας ἰ­δι­ο­φυ­ής καί με­γα­λό­νους δέν ὑ­πῆρ­ξεν οὔ­τε Ἀγ­γλό­φι­λος οὔ­τε Γερ­μα­νό­φι­λος. Ὕ­πηρ­ξε Ἕλ­λην καί ἡ­γέ­της Μέ­γας. Γιά ὅ­σους θέ­λουν νά πο­ρεύ­ον­ται σω­στά καί Ἑλ­λη­νι­κά.

(  Ἡ κατωτέρω προκήρυξις εἶναι ἡ πρώτη πού ἐῤῥίφθη μετά τον Β.Π.Πόλεμον καί τήν λῆξιν τοῦ Συμμοριτοπολέμου, τόν Αὔγουστο τοῦ 1962 στην Ἀθήνα, Θεσσαλονίκη και Ἰωάννινα. Τήν εὐθύνη ἀνέλαβε ἡ Ἐθνικιστική ὀργάνωσις “Ἀναγεννησις” στην ὁποίαν τότε μετεῖχαν οἱ Σπῦρος Σταυρόπουλος, Κώστας Πλεύρης κ.ἄ., πολύ πρίν τήν δημιουργία τοῦ πρώτου ὀργανωμένου κινήματος τῆς 4^ης Αυγούστου.  )

Στήν 26η ἐπέτειο  τῆς 4ης Αὐγούστου 1936

Σαν σήμερα πρίν 26 χρόνια το Ἔθνος άφυπνίσθη και ή Ἑλλάς μέ ἡγέτη τόν μεγάλο ΜΕΤΑΞΑ προχώρησε στον δρόμο τῶν σκληρῶν πεπρωμέ­νων της.

Πρό τῆς 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ἐπικρατοῦσε κοινοβουλευτικόν χάος ἡ δυ­στυχία ἔσπρωχνε τό Ἔθνος στον κομμουνισμό, ή πολιτική διαφθορά θυσίαζε τά λαϊκά συμφέροντα στόν βωμό τῆς εκμεταλλευτικῆς μανίας τῶν πλουτοκρατῶν καί ὁ διχασμός προοιώνιζε ἐθνικές συμφορές. Ό λαός ἐξαθλιωμένος διελύετο ἡ φυλή ἐξουθενωμένη ἔσβηνε. Στίς 5 Αυγούστου θά κυριαρχούσαν οἱ μπολσεβῖκοι καί θά σταματοῦσε ἡ ἑλληνική ἱστορία καί θά ἔπαυε νά ὑπάρχη Ἑλλάς.

 Ἀλλά ἡ καταστροφή δέν ἦλθε ποτέ, γιατί ὁ τεράστιος ὀγκόλιθος τῆς 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ἔφραξε τόν δρόμο στούς ἀνέμους τῆς συμφορᾶς, πού θά περνούσαν πάνω ἀπό τήν πατρίδα.

Το καθεστώς τῆς 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, καθεστώς κοινωνικῆς δικαιοσύνης καί ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας, ἐδραιωμένο στή συνείδησι τοῦ Ἔθνους, ἐξέφραζε τή θέλησι ὁλοκλήρου τοῦ λαοῦ καί ὄχι ἑνός κόμματος. Ἡ τεχνητή διαίρεσι τοῦ λαοῦ σε ἁλληλομισούμενες παρατάξεις εξαφανίσθηκε παίρνοντας μαζί της τά πάθη ποί ἔσπερνε ὁ κομματικός φανατισμός. Ἡ ὑποδειγματική ὀργάνωσις τῆς ἐθνικῆς κοινωνίας ἀντικατέστησε τήν κοινοβουλευτικήν ἀναρχίαν ἐνῶ ταυτόχρονα ἡ συνειδητή πειθαρχία σ' ἐκείνους πού ἦσαν προωρισμένοι νά ὁδηγήσουν τό Ἔθνος στήν ἀναγέννησι, ἐξησφάλισε στόν λαόν τήν πραγματική ἐλευθερία. Ἡ 4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ μέ ὅπλο τήν εὐρυτάτη κοινωνική πολιτική ἐξολόθρευσε τόν κομμουνισμό καί ἀπήλλαξε τό Ἔθνος ἀπ' τήν μάστιγα τῆς κεφαλαιοκρατικῆς ὀλιγαρχίας, ποί ἐπεδίδετο στήν οἰκονομικήν λεηλασία τοῦ λαοῦ. Οἱ Ἕλληνες εἰργάζοντο ἀσφαλεῖς γιά μιά καλύτερη ζωή μέσα σ' ἕνα δίκαιο Κράτος, πού τούς ἀνῆκε καί τούς προστάτευε. Τό Ἔθνος ἐνωμένο βάδιζε στήν δημιουργία τοῦ Γ' Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

Ἡ 4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936, φυσική συνέχεια τῆς 25ης Μαρτίου 1821, ἄλλαξε τόν ροῦν τῆς παγκοσμίου ἱστορίας ἐπειδή προετοίμασε τό Ἔθνος γιά τόν ἀγῶνα καί γιά τήν νίκη τῆς 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940. Ὅταν ὁ διεθνής κομμουνισμός συμμαχοῦσε μέ τούς ναζί, ὅταν οἱ σάπιες δημοκρατίες συνετρίβοντο καί ὅταν ἡ σβάστικα κυμάτιζε σ' ὅλη τήν Εὐρώπη, τότε ὁ γίγας ΜΕΤΑΞΑΣ βροντοφώνησε ΟΧΙ. Καί νίκησε καί δόξασε τήν πατρίδα καί θυ-σιάσθηκε γιά τήν ἀθανασία της.

Μπροστά στό μεγαλεῖο τῆς θυσίας γονάτισε ἡ Ἑλλάς καί σε ἱερή συγκίνησι ἄφησε νά κυλήσουν περήφανα δάκρυα στό χῶμα πού σκέπασε τό ἐκλε­κτότερο τέκνο της τήν μεγαλύτερη πολιτικοστρατιωτική φυσιογνωμία ὅλων τῶν ἐποχῶν: Τόν ΙΩΑΝΝΗΝ ΜΕΤΑΞΑ, πού εἰσῆλθε στήν αἰωνιότητα ἐνδοξότε­ρος τῶν ἐνδόξων. Ἔμεινε φωτεινό παράδειγμα καί μέ τήν τεράστια ἀκτινοβο­λία του καταυγάζει τούς δρόμους τῆς τιμῆς, τῆς ἀνδρείας καί τοῦ καθήκοντος. Ἄνδρες σάν ἐκεῖνον παρουσιάζονται κάθε χίλια χρόνια.

Ὁ μεγάλος ΜΕΤΑΞΑΣ δέν πέθανε, γιατί εἶναι Ἰδέα πού βασιλεύει στίς γενναῖες ψυχές τῶν Ἑλλήνων.  Μονάχα ἔφυγε γιά νά πάη στά αἱματοβαμ­μένα βουνά  ὅπου ἀντηχοῦν παιᾶνες καί  ὅπου ἀκούγεται ή κλαγγή τῶν ὅπλων. Ἐκεῖ γυρίζουν οἱ σκιές τῆς σιωπηλῆς στρατιᾶς τῶν χιλιάδων νεκρῶν ἡρώων πού ἔπεσαν γιά τήν πατρίδα. Τοῦ Λεωνίδα, τοῦ Παλαιολόγου,  ἡ Δική του! Ἀπ' ἐκεῖ φθάνει ἡ ἠχώ τῆς σάλπιγγος πού καλεῖ: ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΕΑ.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ