Συναγωνιστές,
Ὅπως κατέβαινα τήν ὁδό Περικλέους,
στόν Χολαργό, εἶδα γραμμένο “ΒΟΗΘΑ ΓΕΡΟ” στῆς στήλης τό κάτω μέρος τῆς προτομῆς
τοῦ Θ.Κολοκοτρώνη. Ἡ ἀθεράπευτη στό συναισθηματικό της μεγαλεῖο ἑλληνική ψυχή,
παρέμενε ἀδιόρθωτα ῥωμαντική, διαχρονική στήν φυλετική της ἑνότητα, συγκινητική
στήν ἀναγνώρησι τοῦ προγονικοῦ μεγαλείου καί τό φωτογράφισα. Μία φωτογραφία πού
δέν χρειάζεται λέξεις! Οὔτε μία! Βαρύς ὁ πόνος τοῦ Ἕλληνα γιά τό
κατάντημά του. Κι’ἔτσι ὅπως καθόμουν καί τό κοίταγα, μνῆμες ἱστορικές,
προγονικές μέ τύλιξαν, μέ συνεπῆραν! Μ’ἔφεραν πίσω αἰῶνες ἱστορίας, τότε πού ἡ
Πόλις ἡ μεγάλη, ἡ Βασιλεύουσα, παρέπαιε μακριά ἀπό τό πρότερο μεγαλεῖο της,
τυλιγμένη στήν παρακμή καί μετριότητα, στά σκάνδαλα, στίς ἴντριγκες, στήν
προδοσία. Ὅταν τό βράδυ ἀπλώνετο πάνω ἀπό τους τρούλους τῶν ἐκκλησιῶν, τοῦ
παλατιοῦ τά κάστρα, τοῦ ἱπποδρόμου τά πάλευκα μάρμαρα, τῶν φοβερῶν τειχῶν τούς
πύργους, σκιές Ἑλλήνων, ἁπλοϊκοῦ λαοῦ, πού, ὅπως σήμερα ἔτσι καί τότε, στέναζε
(αὐτός πάντα, ὁ λαός) ἀπό τά μέτρα τ’ἄδικα, τῆς καταφρόνιας τό κατάντημα, τοῦ ἄλλοτε
αὐτοκρατορικοῦ του μεγαλείου, ἐκείνου τοῦ ἑλληνικοῦ! Σκιές πού ὅλο πύκνωναν καί
πιό πολλές γινόνταν, ἔτσι ὅπως ἔπαιρναν τόν δρόμο γιά τῆς Πόλεως τό πολυάνδριον
(σ.σ.νεκροταφεῖον). Κι ἐκεῖ, τό μονοπάτι γνωρίζοντας καλά μεσ’τό σκοτάδι, ἐπάνω
ἀπ’τοῦ λαμπροῦ Αὐτοκράτορα, τοῦ Βασίλειου τοῦ Βουλγαροκτόνου, σταμάταγαν τό μνῆμα,
θυμόντουσαν τίς μέρες τίς μεγάλες. Τίς ἔνδοξες τίς μέρες, κι ἀναπολούσαν
παρελθόν καί δόξα. Μέ ματιά βουρκωμένα πλησίαζαν τό μνῆμα, τά χεριά ἅπλωναν
τρεμάμενα, γεμάτα σεβασμό καί μεσ’τό μεγαλόπρεπο σκοτάδι, κτυποῦν τόν τάφο τοῦ
γενναίου καί ψελλίζουν, δέος γεμάτοι: ΣΗΚΩ ΒΑΣΙΛΕΥ! ΕΓΕΙΡΟΥ!
…………………………………………………………...
“Σήκω Βασιλεῦ”, “Βοήθα Γέρο”, ἡ ἴδια κραυγή, τώρα πού ὅλα χάνονται. Που οἱ ἄνδρες πιά ἀπουσιάζουν ἀπό τῆς πολιτείας τά δρώμενα. Στίς δοξασμένες τίς ψυχές στρεφόμεθα γεμάτοι ἐλπίδα, καί ν’ἀκουμπήσουμε νά πάρουμε κουράγιο, τώρα πού οἱ γενναῖοι γύρω μας, οἱ Ἕλληνες, ὅλο καί λιγοστεύουν.
Ἡ πατρίδα δέν θά χαθῆ μεσ’τῆς σημερινῆς
τῆς προδοσίας τήν πλεκτάνη. Μία μόνον, στά πλευρά της, ἄνοιξαν πληγή, ΘΑ
ΓΙΑΝΕΙ!
Ἕλληνες ἐθνικισταί: Μόνον ἐμεῖς. Ἐμεῖς
ἡ λῦσις. Ἐμεῖς τό χθές, τό τώρα, τό αὔριο. Ἄλλους ἀπό ἐμᾶς δέν ἔχει ἡ Πατρίδα.
Γιά τόν λαό καί τήν ἐπανάστασι! Ζήτω ἡ Νίκη.
Κωνσταντῖνος Νίκης
