Ἱερώνυμος ο Α΄ |
Σέ ἀπογευματινή δημοσιογραφική ἐκπομπή,
ἡ ὁποία μεταδόθηκε
στίς 17/11/2012 ἀπό κρατικό τηλεοπτικό σταθμό μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς
ἐπετείου τοῦ Πολυτεχνείου, οἱ μετέχοντες σ’αὐτή, δημοσιογράφοι καί ἄλλοι,
ἀναφέρθηκαν, μεταξύ ἄλλων, καί στό θέμα τῶν παρεμβάσεων τῆς δικτατορικῆς
Κυβερνήσεως τῆς 21 Ἀπριλίου στόν εὐαίσθητο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
Θά θέλαμε, μέ ἐντελῶς καλόπιστη διάθεση, νά ἐπισημάνουμε,
πρός ἀποκατάσταση καί μόνο τῆς ἀλήθειας, τίς σοβαρές ἀνακρίβειες πού
διατυπώθηκαν, εἰδικά γιά τό θέμα τῆς ἐκλογῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἱερώνυμου του Α΄ ὡς
Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.
Μέ τόν Γεώργιον Παπαδόπουλον |
Καί σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν πληροφόρηση ἀπό τόν παρουσιαστή καί
τούς συμπράττοντες δημοσιογράφους, θά μποροῦσε κανείς, χωρίς βέβαια αὐτό νά
τούς ἀπαλλάσσει, νά ἀποδώσει αὐτές τίς ἀνακριβεῖς τοποθετήσεις σέ πλημμελῆ καί
βεβιασμένη ἐνημέρωσή τους, δικαιολογημένη ἴσως καί ἀπό τήν κοσμική ἰδιότητά των
ὡς δημοσιογράφων. Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στίς τοποθετήσεις πού διατύπωσε ὁ παριστάμενος
Μητροπολίτης, ἐνεργό μάλιστα μέλος τῆς Ἱεραρχίας, ἡ παρατηρησή μας εἶναι, ὅτι ὁ
ἴδιος θά ἔπρεπε νά εἶναι ἰδιαίτερα προσεκτικός στήν παράθεση τῶν ἀπόψεών του.
Εἰπώθηκε, μεταξύ ἄλλων, ὅτι ἡ δικτατορική Κυβέρνηση «ἐπέβαλε» στήν τότε Σύνοδο
τήν ἐκλογή τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Ἱερώνυμου Κοτσώνη ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, στόν
ὁποῖον μάλιστα οἱ πάντες ἀπέδωσαν ἀβασάνιστα καί τόν χαιρετισμό τοῦ «ἐκλεκτοῦ
της χούντας»!! Ἐπί πλέον, ὁ Μητροπολίτης μετέφερε καί τήν πληροφορία («φήμη»,
ὅπως ὁ ἴδιος τή χαρακτήρισε) ὅτι οἱ πρωταγωνιστές τῆς δικτατορίας ἐπισκέφθηκαν
τά μέλη τῆς τότε Συνόδου καί «θέσαντες τό πιστόλι στό τραπέζι» ἀπαίτησαν τήν
ἐκλογή τοῦ Ἱερωνύμου ὡς Ἀρχιεπισκόπου.
Μέ τήν βασίλισσα Φρειδερίκη |
Καί ἐρωτᾶται: Ἦταν λοιπόν ὁ μακαριστός Ἱερώνυμος ἐκλεκτός
της δικτατορίας; Ἡ ἀπάντηση εἶναι σαφής: ΟΧΙ. Ὁπωσδήποτε ΟΧΙ.
Καί ἰδού οἱ ἀποδείξεις:
1.
Ὁ διαπρεπής Πανεπιστημιακός καθηγητής τῆς θεολογίας καί
μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ.Μάρκος Σιώτης παρέστη στήν κρίσιμη ἐκείνη συνεδρία
τῆς Ἀριστίνδην Συνόδου τοῦ 1967 ὡς Βασιλικός Ἐπίτροπος, διορισμένος ἀπό τήν
προηγούμενη δημοκρατική Κυβέρνηση καί ὄχι ἀπό τό δικτατορικό καθεστώς.
Ἀργότερα, κατά τό 1989, ὁ κ.Σιώτης, σέ ἐπίσημη ὁμιλία του στό βῆμα τῆς ἐδῶ
«Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας» εἶπε μεταξύ ἄλλων καί τοῦτα τά σπουδαῖα: «Ἡ διαδικασία
τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου εἶχε ὁλοκληρωθεῖ, ὅταν ὁ κλητήρ τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου ἐνεφανίσθη καί εἶπεν ὅτι εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Προέδρου ἦλθαν οἱ
συνταγματάρχαι Γ.Παπαδόπουλος, Στ.Παττακός καί Ν.Μακαρέζος καί παρακαλοῦν νά
διακοπῆ ἐπ’ὀλίγον ἡ συνεδρία γιά νά ἀνακοινώσουν κάτι εἰς τόν προεδρεύοντα»…Ὅταν
κατόπιν συνήντησε (ὁ κ.Σιώτης) τόν προεδρεύοντα καί τόν ἐρώτησε τί ἤθελαν οἱ
ἐπισκέπτες, ἔλαβε τήν ἀπάντηση ὅτι εἶχαν ἔλθει γιά νά παρακαλέσουν τά μέλη τῆς
Ἱερᾶς Συνόδου νά προτιμήσουν κατά τήν ἐκλογή τόν Σεβασμιώτατο, τότε,
Μητροπολίτη Καστορίας Δωρόθεο. Ἔλαβαν, ὅμως, τήν πληροφορία ὅτι ἡ ἐκλογή εἶχε
τελειώσει.
Μέ τόν Στυλιανό Παττακό |
2.
Ὁ στρατηγός Στυλιανός Παττακός, ἕνας ἀπό τούς τρεῖς
Πρωτεργάτες τῆς δικτατορίας τῆς 21ης Ἀπριλίου, σέ πολύ μεταγενέστερη συνέντευξή
του (2001) σέ γνωστή ἀθηναϊκή ἐφημερίδα, δήλωσε καί τά ἑξῆς βαρυσήμαντα: «…Τόν
μακαριστόν Ἱερώνυμο δέν τόν ἐξέλεξε ἡ ἐπανάστασις. Δέν τόν ἐγνώριζε κάν… Δέν
τόν ἐγνωρίζαμε καί θέλαμε κάποιον ἄλλον. Ἀλλά δέν προλάβαμε. Κατά τήν ἐκλογή
τοῦ Ἱερώνυμου εὐρισκόμεθα κάπου οἱ τρεῖς μας: Παπαδόπουλος, Μακαρέζος καί Παττακός
καί ζητήσαμε τήν διακοπήν τῆς διαδικασίας. Καί μᾶς εἶπαν ὅτι τελείωσε ἡ
διαδικασία. Ἔχει ἤδη ἐκλεγῆ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος». Καί προσθέτει παρακάτω ὁ ἴδιος:
«…Δέν θέλαμε Ἀρχιεπίσκοπο ἕνα ἄγνωστο πρόσωπο, ὅπως ὁ Ἱερώνυμος… Θέλαμε τόν
Δωρόθεο, Δεσπότη Καστορίας…». Ἐκλεκτός λοιπόν τῆς «χούντας» ἦταν ὁ ἀπό
Καστορίας Δωρόθεος καί ὄχι ὁ μάκ. Ἱερώνυμος.
3.
Πολλές λεπτομερεῖς παραθέσεις γεγονότων καί
περιστατικῶν θά εὕρει κανείς στό βιβλίο πού ἐκδόθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν
Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο μετά τήν ἀπομάκρυνσή του καί φέρει τόν τίτλο «Τό δράμα
ἑνός Ἀρχιεπισκόπου». Ἐκεῖ, θά διαπιστώσει τό βαθύ πόνο καί τήν μεγάλη ἀγωνία
τοῦ ἁγίου αὐτοῦ Γέροντα ἀπό τά πολλά προσκόμματα πού συναντοῦσε ἀπό τούς τότε
κυβερνῶντες στήν πορεία τῆς μεγάλης πνοῆς ἔργου του.
4.
Καί κάτι τελευταῖο: Ὅλα αὐτά τά γεγονότα μέ τά
προσκόμματα, τά ἀδιέξοδα καί τίς ἀγωνίες ταλαιπώρησαν πολύ τόν Ἀρχιεπίσκοπο.
Ἐκλόνισαν καί τήν ἤδη βεβαρημένη κατάσταση τῆς ὑγείας του. Καί πολλές φορές
εἶχε ἐκφράσει τή βούλησή του νά ἀποσυρθεῖ. Καί ἐδῶ παρατηρεῖται καί τοῦτο τό παράδοξο:
Στίς προθέσεις του αὐτές, συνάντησε τήν ἀπόλυτη ἀντίθεση (!) ὅλων (σχεδόν) τῶν
μελῶν τῆς Ἱεραρχίας, ἀκόμη καί ἐκείνων οἱ ὁποῖοι, ὅταν τά ἐκκλησιαστικά
πράγματα ἄλλαξαν, στράφηκαν μέ τόσο πεῖσμα καί μέ τέτοια ἐμπάθεια ἐναντίον του.
Ἐμεῖς θά παραθέσουμε ἐπιπροσθέτως καί τοῦτο τό σπουδαῖο καί
ἰδιαίτερα χαρακτηριστικό. Εἶναι οἱ δύο συγκλονιστικές ἐπιστολές, τίς ὁποῖες
εἶχε στείλει ὁ Μακαριότατως Ἱερώνυμος ὁ Α΄ προσωπικῶς στόν τότε δικτάτορα
Γεώργιο Παπαδόπουλο, ὅταν περιῆλθαν σέ γνώση τοῦ οἱ πληροφορίες περί
βασανιστηρίων ἀντιφρονούντων κρατουμένων πολιτῶν. Στήν πρώτη ἐπιστολή ἔγραφε:
«…Ἀφορμήν εἰς τό νά σᾶς γράψω τήν παροῦσαν μοῦ ἔδωσαν δύο περιστατικά, πού θά
σᾶς ἀναφέρω. Ἡ ὠμή βία καί τό κράτος τοῦ χωροφύλακος ὁδηγοῦν ὄχι εἰς τήν
δημοκρατίαν, ἀλλά εἴτε εἰς τήν δουλείαν εἴτε εἰς τήν ἀνατροπήν…». Καί στή
δεύτερη ἐπιστολή, ἐπανερχόμενος στό ἴδιο θέμα, προσέθετε: «Ἄν ἡ κατάστασις τῶν
πολιτικῶν κρατουμένων δέν ἀλλάξει ἄρδην, ἡ θέσις μου θά παύση νά εἶναι εἰς τήν
ὁδόν Ἁγίας Φιλοθέης καί θά μεταφερθῆ πλησίον των …»
ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ὁ Α΄ δέν ἦταν ὁ
«ἐκλεκτός της δικτατορίας». Καί τοῦτο ἀποτελεῖ πλέον γεγονός ἀναντίρρητο, παρά
τό μύθο πού κατασκευάστηκε καί καλλιεργήθηκε. Ὁ μακαριστός Γέροντας ἔφερε ὅμως
τόν τίτλο τοῦ «ἐκλεκτοῦ». Καί τόν ἔφερε δικαίως, γιατί πράγματι ἦταν ὁ ἐκλεκτός
του Θεοῦ καί ὁ ἐκλεκτός της Ἐκκλησίας». Ἐπιτέλεσε μέ βαθύ αἴσθημα εὐθύνης,
ἀθόρυβα καί μέ φόβο Θεοῦ, ἔργο, παρόμοιό τοῦ ὁποίου δέν ἐγνώρισε ποτέ ἡ νεότερη
Ἑλλαδική Ἐκκλησία. Ὁ μακ. Ἱερώνυμος ἔγραψε πράγματι τή «χρυσή σελίδα» τῆς
σύγχρονης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Καί ἔτσι θά τόν ἀποδώσει ἡ Ἱστορία στούς
ἐπιγενομένους.
(σ.σ. ἡ περίπτωσις αὐτή εἶναι μία ἀπό τά ἄπειρα ψεύδη τά ὁποῖα
ἐχάλκευσε ἡ αἰσχρή μεταπολίτευσις για να ὑπερασπίση τήν ἄτιμη και ἔνοχη
ὑπόστασίν της, ἡ θορυβώδης πτῶσις τῆς ὁποίας θα ἀποκαλύψη μίαν ἠμέραν, «τήν κόπρον
τοῦ Αὐγείου» ἐπί τῆς ὁποίας και ἐδράζει την πολιτικήν της παρουσία)